Bedoin, 29 oktober 2011. Het is gelukt! Ik ben de Mont Ventoux hardlopend op- en afgelopen. Na een busreis van 13 uur op donderdag hadden we de hele vrijdag rust om ons goed voor te bereiden op de klim naar de top van de mythische berg. Het gezelschap Brabanders waarmee ik samen in een bungalowpark logeerde was gastvrij en vol humor. Het was dus prettig vertoeven in Rouaix vlakbij Bedoin. Stralend weer, 23 graden, weinig wind. We hebben geluk, want een dag eerder kwamen een aantal wielrenners nog blauw als smurfen terug van hun poging om de Mont Ventoux op te fietsen. Ze hadden 5 kilometer voor de top rechtsomkeert gemaakt.
Zaterdag om exact 09.45 uur starten we met ongeveer 30 lopers. De fietsers starten een half uur later. De klim is 22 kilometer lang en iedere kilometer staat aangegeven met daarbij het stijgingspercentage. De start is in Bedoin waar een betonnen streep is gemaakt in de weg. De eerste kilometers vallen mee, gemiddeld 4,5% stijgen langs de voet van de berg: het Plateau de Vaucluse.In het dorp St. Estève, na een scherpe bocht bij km 5,5 begint het echte werk. De weg in het bos heeft een stijgingspercentage dat varieert tussen de 9% en 11%. Ongeveer een kilometer na St. Estève loop je door een aantal bochten die bekend staan als Les Sept Virages (de 7 bochten).
De klim door het bos is ongeveer 10 kilometer lang. Langzaam zwoegen de lopers omhoog. De ene kiest een intervaltactiek, dus stukje lopen, stukje hardlopen. De ander klimt langzaam en gestaag, maar blijf wel hardlopen en een enkeling slaat alle waarschuwingen in de wind en gaat veel te hard om na 10 kilometer helemaal leeg te zijn zodat het restant gewandeld moet worden. Vaak behoor ik tot de laatste categorie. Maar vandaag heb ik een ander plan. Mijn finish ligt niet op de top maar aan de voet van de berg. Ik ga als enige loper ook weer naar beneden en ik moet dus mijn krachten goed verdelen.
Op 15 kilometer, vlak voor “het maanlandschap”, staat een verzorgingspost. Daar laat ik mijn drinkbelt achter. Die pik ik, vol met cola, wel weer op in de afdaling. Het stuk door “het maanlandschap” is iets minder steil op de laatste kilometer na. Iets voorbij de monumenten voor Tom Simpson en Pieter Cremer een bocht naar links en het laatste stuk klimmen naar de top. Daar drink ik snel wat en tot verrassing van een aantal die boven op ons staan te wachten ga ik direct weer naar beneden.
De afdaling is echt kicken. Ik kom zwoegende lopers en fietsers tegen die nog bezig zijn aan de klim en ik geef ze nieuwe moed met een “high five”.Voor een aantal van hen is het bereiken van de top zeer bijzonder en emotioneel omdat ze een verleden hebben met kanker of een dierbare aan deze ziekte verloren hebben. Het uitzicht is schitterend vanwege het warme weer en ik bedenk dat dit mijn mooiste marathon is. Niet eens een officiële, geen tegenstander en geen enkele druk om te presteren. Slechts het genieten van het lopen in de schitterende omgeving telt.
Met een gemiddelde van 14 á 15 per uur ren ik de Mont Ventoux af en voor ik het weet sta ik weer waar ik begon. In Bedoin bij de van beton gemaakte streep. 44 Kilometer zitten erop in 4 uur en 9 minuten. De actie heeft een bedrag van €11.750,- opgebracht en er komen nog steeds bijdragen binnen. Steun is nog steeds welkom.
© René Nijkamp