Donderdagavond 22 maart 2007 om 19.30 uur ging het dan eindelijk gebeuren: medehardlopers én webloggers Eugène en Carla gingen elkaar “in het eggie” zien. Carla kwam ruim op tijd en wat later kwam ook Eugène met “ome Wim” in zijn kielzog aan bij de baan van Atletiekvereniging Climax in Ede. Ome Wim ging meteen warmlopen op de baan. Geen slecht idee, want het was bitter koud.

Jullie kennen elkaar via internet en hebben ook foto’s van elkaar gezien. Herkenden jullie elkaar meteen?
C: Ja hoor, was niet te missen! Knalgele outfit en ja hij lijkt op de foto’s op z’n weblog.

E:  Tuurlijk! Ze is net zo knap als op de foto’s van haar weblog en ze lachte meteen toen ze mij zag in m’n kanariegele hardloopoutfit, mijn missie is geslaagd!

Hadden jullie nog bepaalde verwachtingen van deze ontmoeting?
C: Ik hoopte dat ik niet van m’n voetstuk af zou vallen. Eugène heeft meerdere malen aangegeven dat ik zijn inspiratiebron ben en dat hij wordt gemotiveerd door mijn stukjes op Loopkrant.nl en op m’n weblog, dat soort dingen. En dat op hardloopgebied natuurlijk. Daardoor voelde ik me enerzijds natuurlijk vereerd, maar ja, ik ben geen volleerd loper en al helemaal niet nu ik weer met een blessure zit. En wat ik ook hoopte, was dat het net zo zou klikken als via internet/e-mail.

E: Ik was toch op de een of andere manier zenuwachtig voor deze ontmoeting! Ik plaagde Carla regelmatig dat het zoveel nachtjes slapen was maar zelf was ik toch een beetje nerveus, haha! Maar ik had zeker een goed voorgevoel omdat we beiden veel overeenkomsten hebben. En uiteindelijk is de ontmoeting zoals ik het verwacht had.  Een mooie lach en spontane groet gepaard met kusjes. Heerlijk! En wat betreft haar voetstuk, daar staat ze voor mij nog steeds op, ze is een geweldige atlete en een lieve persoonlijkheid!

Hoe ervaarden jullie – als gevorderde beginners – deze eerste loopclinic?
C: Viel me meteen op dat ook hier “rustig dribbelen” niet hetzelfde tempo inhoudt dat ik zelf onder die categorie schaar. Al met al werd er een aardig tempo aangehouden, en we hebben ook meerdere intervaloefeningen gedaan, wat me conditioneel meestal wel opbreekt. Verder moest ik natuurlijk wel rekening houden met m’n knie. Ik merkte dat Eugène ook wat moeite had met de groep bijbenen, maar over het algemeen lukte het best aardig. Zelf vond het niet leuk om “gedweild” te worden, dat ben ik niet echt gewend. Maar goed, conditie is minder doordat ik een stuk minder heb gelopen de laatste tijd, en m’n knieblessure speelt ook een rol: ik heb de laatste 10 minuten ofzo toch moeten wandelen en zelfs dat was al pijnlijk. Al met al vond ik het toch wel een pittige training. De groep vond ik overigens wel leuk en ook de trainer deed het goed.

E: Ik verwachtte wel dat we veel aan looptechniek en intervaltraining zouden doen en dat het duurlopen hier niet aan de orde zou komen. Maar ondanks mijn wekelijkse duurlopen kwam ik toch wel wat tekort wat betreft m’n uithoudingsvermogen. Maar niets verontrustends omdat je dit soort trainingen niet kan vergelijken met m’n wekelijkse lange duurlopen. Daarnaast moest ik ook rustig aan doen om m’n knie niet te veel te belasten. Maar al met al kijk ik terug op een leuke clinic. Ik werd weliswaar af en toe (op)gedweild wat niet zo goed is voor mijn ego maar ik heb toch genoten van de pittige clinic. De groepsleden waren stuk voor stuk heel sportief. Op naar de volgende in het Horabos volgende week!

Wat heb heb je van deze eerste clinic opgestoken?
C: Omdat ik bij de Veenendaalse Atletiekvereniging train ken ik al de nodige zaken als opwarmen, (st)rekken, soorten trainingen enzo. Kreeg wel een tip van deze trainer van Climax:: ik kan beter iets kleinere passen nemen om zo de schokken minder belastend te maken voor m’n knie. Zit wel wat in, maar ik vind dat best lastig. Het voelt minder natuurlijk aan om met m’n vrij lange benen van die kleine passen te maken. Maar, ik ga het gewoon eens proberen.

E: Omdat ik geen atletiekverleden heb en alles op gevoel doe, is bijna alles wat deze clinic met zich meebrengt nieuw voor me. Dus ik heb heel veel opgestoken. Het goed meebewegen van je armen is bijvoorbeeld een aandachtspunt voor mezelf. Heel simpel, maar als je je armen meebeweegt in plaats van dicht bij je te houden, loop je lekkerder en niet zo krampachtig en krijg je ook wat meer vaart.

Zijn er nog plannen om, naast de loopclinics, meerdere loopafspraken te maken met elkaar?
C: Wat mij betreft wel hoor. Ik kan weliswaar over het algemeen niet uitgebreid kletsen tijdens het lopen, maar dat kan tenslotte ook ervoor en erna. Vind het altijd wel prettig als je elkaar tijdens een loop motiveert om door te lopen terwijl je misschien eigenlijk zou willen stoppen, of dat je nét even wat harder loopt dan je alleen zou doen. En daar hoef je niet eens wat voor te zeggen.

E: Geen denken aan! Grapje Carla! Tuurlijk gaan we loopdaten na deze clinic of misschien wel tussendoor! Hoewel ik niet de enige ben die graag met Carla wil lopen, haha. Er zijn nog meer kapers op de kust.

Wat zijn de plannen na de clinics m.b.t. loopwedstrijden, pr’s, trainingen?
C: Tjsa, allerbelangrijkste vind ik natuurlijk dat ik van die knieblessure af kom en ook geen nieuwe opdoe. Pas dan kan ik gaan kijken welke wedstrijden voor mij leuk zijn om te doen. Daarnaast wil ik ook proberen wat sneller te worden, dus ik zal die intervaltrainingen toch moeten blijven doen. Momenteel train ik door m’n blessure niet bij de club. Nu ga ik gewoon even zelf een klein rondje lopen. Kleine rondjes vind ik echter meer een noodzakelijk kwaad,  en ik sta dan ook te trappelen om weer lekker een uurtje te kunnen lopen. Zal dus veel geduld moeten opbrengen (iets wat niet mijn sterkste kant is).

E: Net als Carla wil ik in elk geval dat m’n knie goed herstelt. Zodra dat weer helemaal in orde is, wil ik gaan pieken. Mijn doelen zijn voor dit jaar onder voorbehoud: de 10 km onder het uur, een 10 engelse mijl lopen en misschien een halve marathon. Maar nogmaals, het belangrijkste is om lekker gezond en met plezier te lopen en genieten van alles wat hardlopen met zich meebrengt. Een leuke bijkomstigheid is dat mijn dochter Caitlin (bijna 8 jaar oud) binnenkort ook haar stoute hardloopschoentjes aantrekt. Ik kijk hier naar uit! Zo vader zo dochter!

Wat vinden jullie van Loopkrant.nl?
C: Waardeloze site! Nee hoor, grapje. Het tegendeel is waar. Loopkrant.nl is een nononsens site waar hardlopers, beginners en gevorderde, hun verhaal kwijt kunnen. Verhalen kunnen dus herkenbaar zijn, kunnen motiveren, informatie verschaffen, maar ook gewoon leuk om te lezen zijn. Ikzelf lees ook graag de verhalen van medehardlopers. Ik vind het ook wel iets hebben om een verhaal van mezelf aan anderen voor te leggen in de hoop dat ze mijn schrijfstijl leuk genoeg vinden om latere verhalen ook weer te lezen of een bezoekje te brengen aan mijn weblog.

E: Een geweldige site! Mooi dat deze site bestaat met heel veel mooie verhalen van medehardlopers op verschillend niveau maar met dezelfde passie. Het is herkenbaar, het is informatief en leuk. En door Loopkrant.nl heb ik Carla ontmoet!

© Carla den Nieuwenhoop én Eugène H. Lekatompessy / http://runningmom.web-log.nl/ & http://runningcrashdummie.web-log.nl