Dit jaar FBK-games vanuit de luie stoel bekeken. Vorig jaar zo’n gedoe met de pendelbus en de kans op slecht weer dat ik er dit jaar geen zin in had. Het hele eind afreizen naar Hengelo gaat aan mijn neus voorbij ditmaal. Nu dus met een groot glas sap en koeken in handbereik voor de buis.
Iets naar zessen is het dan zover. De snelste dames van het veld gaan van start op de 100m. Op de achtergrond kleine kinderen die blij zijn om zo’n topper eens in het echt te zien. Tenminste dat zul je denken. Het minste lijkt echter waar. Daar staan ze dan te zwaaien. Nee niet naar Marian Jones of Jaqueline Poelman, maar richting de camera! Het thuisfront moet ook weten dat je er bent. Ze springen van links naar rechts om in beeld te blijven. Met een schuin oog zie je ze kijken naar het grote beeldscherm in het stadion. De smile wordt nog groter als ze zien dat ze Live en groots door de cameraman gespot zijn.
Niet alleen de jongelingen doen hun uiterste best om in beeld te komen ook de ouderen zie je achter de startblokken consequent naar het grote scherm kijken. Als een man plotseling schrikt van het feit dat hij in beeld is geeft hij ook nog eens zijn partner een forse elleboogstoot. De vrouw in kwestie hapt naar adem en kijkt verschrikt om zich heen. Als ze begrijpt dat ze door het thuisfront gezien wordt lacht ze als een boer met kiespijn nog steeds op zoek naar een grammetje lucht. De angst om te falen slaat enorm toe.
Even later als het hoogspringen is begonnen staat ook daar het publiek te springen om een plekje op het kleine beeldbuis te bemachtigen. Komen ze nu voor de atleten of puur voor zelfvermaak? Al met al is het voor mij, onderussen steeds verder onderuitgezakt op de bank, een puur genot om al die mensen te zien genieten van een dagje uit naar het grootste atletiekspectakel in het kleine Nederland. Helaas geen notie gehad van de exacte tijden en afstanden die er neergezet zijn. Als thuisblijver werd ik totaal opgenomen door het enthousiaste publiek. Staat er iemand bij die ik ook ken?
© Redactie Loopkrant.nl