Twee zaterdagen moest ik noodgedwongen stoppen tijdens mijn eigen duurloop: een brandend, kloppend bekken en één keer omdat ik ook misselijk werd doordat ik een voor mij te hoog tempo had gelopen. Flink balen natuurlijk, want ik wil lopen!!
De trainingen bij de atletiekvereniging op maandagavond waren goed te doen. Het was een training waarbij ook andere oefeningen werden gedaan of elkaar moest aflossen en dus steeds even rust had. Of het was een rustige duurloop. De trainingen op woensdagavond moest ik overslaan omdat ik, na de behandeling ’s ochtends door de fysio, m’n bekken rust moest geven. De behandelingen van de fysiotherapeut zijn echter zeker niet voor niets geweest, want het gaat een stuk beter met m’n bekken.
Zaterdag 4 November moest ik me moed inspreken voordat ik op pad ging voor m’n eigen duurloop van acht kilometer. Valt niet mee als je als referentie twee keer een waardeloze training hebt gehad. Eenmaal op pad ging het eigenlijk wel goed en het blééf goed gaan. Goed genoeg om 600m aan m’n route te plakken. En als extra oppepper zag ik op het laatste stuk m’n zoontje Matijs van 6 jaar heel stoer in z’n trainingspak, die hij heeft gekregen omdat hij pas op mini-atletiek zit, mij tegemoet komen rennen. Superlief!
De rest van de week ging het ook goed, dus heb ik via mapmyrun.com gekeken naar andere routes, lángere routes. Overmoed? Nee hoor, gewoon positief toch?! Ik had namelijk ook al gehoord van een nieuwe marathon, Vallei in Beweging (is van dezelfde organisatie die ook de Bergrace by Night doet). En nee, een hele of zelfs halve marathon zou echt overmoed zijn, maar er is ook een mogelijkheid om een kwart marathon te lopen. Met dat in mijn achterhoofd heb ik gisteren een nieuwe route gelopen van een goeie 10.5km. Bij het uitstippelen op de computer dacht ik echt "Jemig, wát een eind!". Na het lopen van de route, in 1.14, dacht ik eigenlijk nog steeds hetzelfde, maar stapte ik wel weer met een voldaan gevoel onder de douche.
Vandaag ben ik wel wat stijver en voel ik m’n bekken wel iets meer, maar niet meer in die heftigheid als eerst. Dus… ik heb me ingeschreven voor de kwart marathon op 9 december 2006. Ondertussen prop ik m’n mp3-speler vol met m’n favoriete muziek. Genieten van de route en m’n favoriete muziek. Kan het nog beter? Komende zaterdag laat ik me droppen aan het beginpunt in Ede en ga ik de route, die eindigt in Veenendaal, verkennen. Misschien lukt het me om een betere tijd neer te zetten dan de 1.14 van gisteren. Zo niet, ook geen probleem.
© Carla den Nieuwenhoop – Veenendaal