Zaterdag 28 mei 2011. Na een jaar trainen kon eindelijk de progressie worden getest op de beruchte Cuneraloop. In 2010 nog tropisch heet. Nu perfect weer voor de lopers. Beetje zon, geen regen en slechts een beetje wind. Omdat we wat speciaals in gedachte hadden werd meegedaan met de estafetteloop. Een bijzondere dimensie, want hoe zou het selectieproces voor deelname er nu exact uit moeten zien?

Een kleine oproep leverde echter al snel 15 deelnemers op, maar zoals wel vaker met lopers: in de aanloop naar uur-u werden de spieren bij sommige wat strakker waardoor enkelen toch moesten afmelden. Met drie teams werd uiteindelijk de reis naar Rhenen gemaakt. Symbolisch werd in Apeldoorn afgesproken bij de MacMac als verzamelpunt. En heel toevallig wist iedereen dit verzamelpunt blindelings te vinden. Aangekomen in Rhenen zagen we op de startlijst maar liefs 18 (!) teams op de startlijst voor de estaffetteloop. Het lopen van 20 kilometer verdeeld over vier lopers is in Rhenen dus bijna het officieuze NK te noemen. Zeker als we keken naar de zeer professionele teams, compleet met yel en sponsorkleding. Met gepaste afstand besloten wij dan ook dat het vandaag ook vooral voor iedereen leuk mocht zijn. En dat werd het dankzij het schitterende geaccidenteerde terrein zeer zeker! Vooraf had een enkeling nog wat spijt na het té laat spotten van de parcourskaart, want oef dat was even over het hoofd gezien. Echter je laat je team niet stikken op het moment suprême, dus oogkleppen op en gaan met die banaan.

Ondanks de flinke beklimmingen, heerlijke afdalingen en vervelend vals plat was het voor ons en voor iedereen die het verder aandurfde om met brandende kuiten en stekende zij-en de afstand te volbrengen een puur genot. Ook de twijfelaars waren uiteindelijk overtuigt. Eli Slotboom was één van deze nog wat onzekere lopers die met een brok in zijn keel de kilometers vol trots afraffelde voor zijn team VeluwsFun. Eerlijkheid alom op zijn stralende gezicht:”Fantastisch! Volgend jaar weer! Het leek met het prachtige vergezicht over de Gelderse vallei of ik waarempel op vakantie was in de Zwitserse bergen. En als Apeldoorner ben ik toch al wat gewend.” Deze ‘Zwitserse’ sfeer werd door de bewoners van Rhenen nog even extra aangedikt door wat caravans halverwege het parcours te plaatsen. Het leek zo wel de beklimming van de beroemde Mont Ventoux. Enkel de witgekalkte namen op het asfalt en de paarse Milka-koe miste nog aan dit sfeerbeeld. Maar ach, dat zijn slechts wat details zullen we maar zeggen. Een verfrissend idee voor de volgende editie misschien. Het toetje aangeboden door de sponsor was een leuk initiatief in die richting.

Gezellig was het, maar hard ging het ook op deze prachtige zaterdagmiddag, gezien het parcourrecord van de snelle mannen van BAV Pijnenburg. Met 1.10 wisten zij de 20k af te leggen. Power unlimited zal volgend jaar wellicht nog getergder aan de start verschijnen, want na de eerste doorkomst leek de winst het Power unlimited team niet meer te kunnen ontgaan. Nog wat meer oefenen op de befaamde wissel, want die was niet makkelijk. De estafettelopers moesten wel heel diep buigen voor hun teamloper, want de chip-aan-de-pols moest volgens de organisatie zo laag mogelijk over de grond langs de sensor worden doorgegeven. Terwijl coaches normaliter roepen:”Blijf hoog lopen, heupen hoog” was het hier in de laatste meters op weg naar de wisselzone “laag over de grond, lager!!!!”. Met prachtige snoekduiken, bijna afgescheurde hamstrings en duwtjes in de rug gingen de handen en het voltallige lichaam zo laag over het asfalt dat de neuzen bijna als een luciferstokje in brand vlogen.

Naast de estafette ook dit jaar weer veel deelname op de 5 en 10kilometer individueel. Op de kortste afstand was de Veenendaalse Ramdan Snoussi met ruim een minuut voorsprong nummer één in dit snelle gezelschap. Goed voor een nieuw parcoursrecord op de 5km. Op de dubbele afstand vielen vooral de dames uit Rhenen op door de ereplaatsen onderling te verdelen. Als extraatje voor iedere loper een lekker flesje sportdrank met appel na de finish. Slechts een selecte groep wist ook nog een extra goudgele banaan te bemachtigen bij de enthousiaste vrijwilligers. Alom een gezonde afsluiter van een prachtige dag in hartje Rhenen.

Te gezond misschien, want de teams vanuit Apeldoorn deden op de weg terug nog even het beruchte Wokpaleis in Rhenen aan, waar ook nog wat andere lopers werden gespot. Alleen al dit paleis zou een reis naar Rhenen meer dan waard zijn, maar door de inspanning vooraf loopt het natuurlijk net wat lekkerder op weg naar het buffet.

© Redactie Loopkrant