Na een lange werkdag zit ik relaxed met een biertje op de bank. Tijd voor een avond atletiek op de buis. Tijd voor de Diamond League in Monaco. Ik zit er klaar voor meid!

Daar ga je nog rustig van start op de Engelse Mijl. Op je dooie akkertje loop je naar de startstreep. Het startschot. Je sluit keurig achteraan in de rij en zoekt de ruimte en je perfecte looppas. De haas gaat er razendsnel vandoor of gaat de groep voor je gewoon te langzaam?

Het lijkt het laatste, want plots schiet je met je lange benen naar voren en loop je bijna de haas per ongeluk voorbij. Oeps zie ik je denken. De snelheid zit al aardig in de benen. Het hoofd blijft nog even koel. Dan, naar een paar bochten, kan je je echt niet meer inhouden. Je gaat, je versnelt, je bent niet meer te stoppen. Sifan. Wat doe je nu?

Oh my god, je loopt een nieuw WR in Monaco op de Mijl! 4.12.33. Ik spring op van de bank. Wat doe je nu? Je kan het zelf bijna niet geloven. Ik kan het niet geloven. Je lacht, je glimlacht, je juicht, je klapt, je lacht nog harder en viert feest met al je medestrijders. De lach wordt grootser en grootser en je stuitert over de baan. Met megablije ogen spring je in de armen van je coach.

Op naar nog meer mooie snelle wedstrijden. Sifan, ik ben trots op je. Deze week voel ik me waarschijnlijk ook een paar minuten zo snel tijdens mijn tempotraining. Een kleine Hassan zit nu ook in mijn lichaam. Hassan, onze wereldrecordhoudster! Mijn inspiratiebron.

Redactie Loopkrant.nl – Fiona Markus