“Kijk! daar loopt hij precies op het goede moment, dat is zo mooi en als je dat moment van de drie minuten eerder pakt, doet hij het precies zo! Zó verschrikkelijk knap! Vader Mulder kan er weer niet over uit, en brengt met de nodige stemverheffing en gebaren zijn gelijk in, in de wekelijkse nabespreking op zondagavond op TV.
Zoon Mulder vindt juist dat de slalom door het midden van Messi , tien keer mooier. “Ach, welnee!” doet vader Mulder dat met een wegwerpgebaar af, dat is gewoon veel oefenen en weten dat zo’n slalom iedere keer weer bakken met geld oplevert. TV tijd en dus echte pegels. “Echte pegels?” Vraagt de Volkskrantredacteur , die komen terecht via Panama en Jersey in niet te volgen geldstromen, of misschien wel in bitcoins? Hebben we nu een nieuwe scoop, vraagt de presentator zich voorzichtig af?
Dat alles bedenk ik terwijl ik de looplijnen van de zigzaggende hardlopers om me heen observeer. Ik ben weer eens op pad, ditmaal de 1/4 van Rotterdam, en ik constateer weer zeer verschillende technieken van mensen die mij, ja, dat dan weer wel, of ook anderen , gelukkig maar, inhalen. Bij de “bedachtzame zigzagger” zie je hem kijken, een klein pasje extra nemen, wikken en wegen en dan hup! Erlangs en als de kans zich voordoet, gelijk de andere loper voorbij.
Je hebt ook de “drieste zigzagger”, die gooit zich er als het ware in, roept soms sorry, maar laat een spoor van zwalkende lopers achter zich, die bijna omvallen, uit hun ritme zijn, maar hun focus houden op hun lopen en dus “de drieste” niks naroepen. Je hebt dan ook nog de “spontane zigzagger”, die besluit ineens te versnellen, zou de muziek in de oortjes ineens een ander ritme aangeven? Ik weet het niet, maar ineens zoeft het van links naar rechts en weg.
Dan heb je nog de “blije zigzagger ”en eigenlijk kun je die weer in twee tegenkomen, of komt de ene soort je achterop. De loper die energie over heeft en als een dartel veulen tussen alle veulens door loopt, heftig zwaaiend naar een ieder. Met name kan je die vinden in de groep tot 25 jaar en van het mannelijke geslacht. Daarnaast heb je de blije zigzagger van het vrouwelijke geslacht die ineens een nazaat van maximaal 5 jaar ziet zwaaien en die heel hard roept, met een heel blije en harde stem: ”Mamá” en ja dan vliegt mama ineens terwijl ze vlak voor je loopt naar links of rechts, maar in ieder geval door mijn looplijn.
Een nieuwe soort kwam ik tegen tijdens deze 1/4 van Rotterdam tegen. Geen loper of loopster, overigens is het zo dat uitgezonderd de laatste twee er geen opvallend verschil in geslacht is bij de zigzaggers, mannen en vrouwen doen het. Althans in mijn loopbelevingswereld. Nee, in Rotterdam kwam ik bijna in botsing met de “jullie kunnen me allemaal wat” toeschouwer. En deze keer met een fiets met mandje voorop en kinderzitje achterop. Allebei volgens mijn quick scan leeg. Want quick moest het!
Ik was juist aangehaakt bij een dame die geen zigzagneigingen had en die in een mooi vast tempo keurig doorliep en die ik in mijn gedachten als de ideale haas voor de komende 2 kilometer had benoemd. Ik had het haar niet gevraagd en ze kon het dus ook niet weigeren. Maar ik had haar wel even nodig, want ik zat in mijn zevende kilometer dip. Ineens steekt die “jullie kunnen me wat” over, fiets aan de hand, alsof er niet al 8000 waren gepasseerd en er nog 4000 zouden komen. Mijn keurige haas bleek ineens een stortvloed van Rotterdamse scheldwoorden te hebben! Die moet je niet tegen je hebben! Daar kan je beter achter blijven lopen! Hetgeen ik dus braaf deed.
Maar gelijk had ze, zo bleek uit de instemmende uitingen van de lopers en loopsters om me heen. Het effect: we zigzagden ineens allemaal, liepen elkaar toch niet voor de voeten en bleven allemaal, even uit ons ritme, allemaal doorlopen. Mijn keurige haas heb ik na de 8 kilometer achter me gelaten, niet door te versnellen, maar tussen tramlijnen te zigzaggen en toch een rechte looplijn na te streven.
En zo heb ik vandaag weer een nieuwe zigzagger ontdekt: de tramzigzagger. Maar nu was ik het zelf! En oh ja, de 1/4 van Rotterdam heb ik uitgelopen. Samen in de krachtige voorjaarszon, met ruim 12.500 lopers/zigzaggers, want wat was het druk! Heb nog wel genoten van de skyline van Rotterdam, voordat ik op een te smal pad bovenstaande exemplaren voorbij zag rennen en me daarna afvroeg waarom de organisatie op het enige stuk waar kasseitjes liggen een water verversingspunt organiseert. Waardoor iedereen ineens gaat glibberen en… zigzaggen!
© A-Be Runner