Ik moet er nog aan! Ik ben na 8km hardlopen nog niet klaar. Ik moet aan mijn verhaal. Maar ja vandaag was het weer lekker, had ik geen blessures en had ik geen griep vooraf gehad. Dat laatste was toch mooi meegenomen, want de griep waaide weer rond. Ik hoorde al medelopers eerder deze week dat ze eigenlijk met mondkapjes in hun huis moesten lopen om niet ziek te worden.
Dus geen last van smog of pollen. Nee bevreesd zijn voor je liefste medemens met wie je een huis deelt. Ja, hoever zou je moeten gaan om te mógen hardlopen?
Nu las ik onlangs dat al dat sporten helemaal niet zo gezond is als we met zijn allen geloven of eigenlijk moeten geloven. Na de zachte, maar onverbiddelijke dood van “de schijf van vijf”, bleek uit onderzoek dat sporten eigenlijk niet gezond is. Nou ja, het sporten op zich wel, maar daarna ga je meer eten en drinken. Tegelijkertijd krijg ik nu vetarme, dat dan weer wel, casavechips toegestopt. Toen ik de afgelopen dagen las hoe gezellig het was dat we met 24 mensen uit eten waren geweest, als sporters om onze doelen te delen, onze blessures te delen en de bikkels in het zonnetje te zetten die door blessures werden geteisterd. Ik vroeg me af: is sporten nu wel gezond?
Vandaag stond ik dus aan de start van de 8km. In vak B, om de leerlingen die nog volop in de groei zijn te ontwijken. Of eigenlijk hun onvoorspelbaar loopgedrag en links en rechts zwaaiende benen, voeten en armen. Dit jaar viel er niks af, sneed bijna niemand mijn pad en stond niemand ineens vlak voor mijn neus stil en er was nog meer blijdschap dit jaar, pas na de finish was er tijd voor selfies! Ik heb van die looptijd genoten, dat snapt u. Wie maakt het nog mee dat je ruim 50 minuten op een dag in de openbare ruimte omringd bent door mensen die niet aan het bellen zijn, die geen foto’s aan het nemen zijn en die allemaal met hetzelfde bezig zijn? Wie riep hier dat sporten niet gezond was?
Nu werd die rust wel gecompenseerd door al die mensen die langs de kant stonden met een smartphone met zo’n klep. Volgens mij waren dit jaar de witte kleppen favoriet. Zwarte zag ik ook, maar blauwe of groen heb ik nauwelijks opgemerkt. Betekent dat ik wel een heleboel mensen heb gezien langs de kant zonder hoofd! Dat zou toch niet zo zijn dat ik door aliens ben aangemoedigd? Nee, dan hadden ze ongetwijfeld meer langs de kant gestaan toen we omhoog liepen, het lastigste stuk van de 8 en juist daar minder publiek! Juist daar hadden we meer nodig dan het goedbedoelde bord van een sponsor: “nog 500 meter tot de top!” Besef je dan wel hoever 500 meter dan is en er na de top nog een vals stukje bijna plat is? Nee, ik wilde ze voor de “loden Loekie” voordragen, maar ja er was niemand met een smartphone met Wifi en ik moest door. Want vlak over de top waren we halverwege.
Dan hoefde ik niet meer terug te lopen tegen de hele meute in, die nog steeds achter me liep! Omdat de kortste weg naar de finish dan gewoon doorlopen was. Ik herstelde snel na de top, wist aan te haken bij een meneer die zo op zijn tenen liep dat je bijna zijn zolen zag slinken en dat in ieder geval zijn zware ademhaling overstemde. Sloop mee met een jonge dame met dopjes in de oren, wat zou ze allemaal toegefluisterd krijgen vroeg ik me af, maar ik kon het haar niet vragen. Haar eerste versnelling kon ik nog bijhouden, maar haar laatste versnelling voor de echt laatste 500 meter, nu zonder bord maar met een heleboel aliens, uh nee sorry schreeuwende mensen, langs de kant, kon ik niet bijhouden. Dat ondanks dat mijn lief en hardloopmaten subtiel opmerkten dat zij mij wel hadden gezien en over de finish hadden geschreeuwd en ik slechts vriendelijk hand opstekend , maar wel opmerkelijk fris en gefocust over de finish snelde. Mijn 8 zat er op. Mijn verhaal nu ook. Tot de volgende keer!
N.B. ik lees net dat ik met een tijd van 54:14 ben gefinisht en de 2e helft bijna 4 minuten sneller heb gelopen! En als uitsmijter 961 mensen achter me heb gelaten( met minimaal 40 mensen die zijn uitgestapt, is dat meer dan 1000!). Als me dat altijd lukt….
© Abe – Runner Apeldoorn