Er zijn nog steeds veel hardlopers die nog nooit hun schoenen vuil gemaakt hebben aan modder en klei. Sterker nog: er zijn hardlopers die nog nooit een helling opgelopen zijn. Dat is bij onze club (AV´34) niet het geval.

De uitgang van onze baan grenst direct aan de bossen en heidevelden van de Veluwe….. een weldaad voor de benen, het huppelen en rennen over wegen met los zand en uitstekende boomwortels. En daarbovenop de hoognodige heuveltrainingen.

Het is dus niet verwonderlijk dat er een bijzondere aantrekkingskracht uitgaat van foldertjes en andere aankondigingen van loopjes en lopen in bijzondere gebieden: we hebben de Marathon Zeeland om er eentje te noemen, we hebben de Marathon Monschau, de Mergellandmarathon en de Marathon Nature des Ardennes de La Roche. De eerste wordt nu voor de 12de keer gelopen, de derde is veranderd in Marathon Meerssen en vorig jaar gelopen, en de vierde is 2 jaar geleden gelopen, maar is niet meer……. het oog viel misschien daarom nu op Monschau. Een heel leuk plaatsje voor toeristen midden in de Eifel, een 30 km ten zuiden van Aken. Om de 2 jaar ongeveer wordt deze plaats aangedaan met de fiets en wordt neergestreken op camping Perlenau. De koffie en de biertjes smaken net iets lekkerder in de entourage van Altstad Monschau….!

Een foldertje en een website en een aankondiging op Facebook staren me aan, en er is een verhaal van een clubgenoot. Heuvels, boswegen en het parcours door Monschau. Dit jaar doen we het! En moet gezegd worden ook een heel waardige loop, die als officieel 50ste marathon gekwalificeerd gaat worden…..De datum van 9 augustus komt heel goed uit, vanwege de combinatie met een vakantie/fietstocht door de Ardennen en Eifel. Hoewel… de julimaand die normaliter rustig verloopt met vaartlopen in de warmte bij de hardloopclub wordt nu gevuld met extra trainingen, en daarbij ook de noodzakelijke 30 km duurloop. Een extra verschijnsel was een ultrahardloopavontuur van 66 km, samen met hardloopmaat Ids, die als een wondertje in de hardloopagenda van de auteur dezes tevoorschijn kwam, zie verslag Ultradoop

Een week eerder werd de fietsvakantie begonnen met de etappe van Apeldoorn naar Eijsden onder Maastricht. De volgende etappe was naar Dinant in Zuid-België. En dan een etappe naar La Roche….. er was enige wanhoop. Een uitstapje via Bastogne naar Luxemburg zat ook in de planning. Maar de benen werden gaar van deze fietsuitstapjes… warmte speelt parten. Een fietstocht zonder marathon zou hier geen probleem mee hebben. Conditie genoeg, maar wat te doen met fietsbenen?
Een avondwandeling vanuit de camping naar de Col de Haussire, de moeilijkste gekwalificeerde col van België, moest soelaas bieden. De wandelbenen voelden erg goed op de steile flanken van gemiddeld 7%. Maar er werd besloten om dit jaar rechtstreeks naar Monschau te fietsen over de Barrage de Fraiture. De benen moesten niet teveel getart worden in deze vakantie!

Twee rustdagen in Monschau, fietsbenen werden hardloopbenen, hardloopbenen werden marathonbenen. Wandelen, terraspakken, koffiedrinken, bierdrinken met Duitsers, Nederlanders, Japanners, Chinezen, ja ik was er een van. Mijn hardloopmaat Ids zette een selfie op Facebook met een heuveltop en een houten kruis in de mist. Kon de dag voor de marathon niet meer stilzitten, en ging een 500 m top beklimmen. Ik zocht naarstig naar ook een heuveltop. Besloten werd om boodschappen te doen in Kalterherberg met de fiets…. het kon nog! Nog die middag kon ik op Facebook de hoogte van de supermarkt melden: 554 meter!

De spanning steeg. De nummers konden op zaterdagmiddag opgehaald worden in Konzen. Dat plaatsje lag 9 km van de camping, en op de heuvel…. Mijn hardloopmaat Ids trof ik tussen de andere marathonlopers. Een gezonde spanning in het gezelschap. Er is een moutainbiketocht over het parcours, en een kidsrun. Een kop Kaffee mit Kuche werd samen gezellig opgedronken, en de weg naar de camping cq Ferienhaus werd opgezocht. Wat zou de marathondag te bieden hebben?

De wekker ging de ochtend van de marathon al vroeg af, want de start was al om 8:00 uur. Niks mocht de voorbereiding in de vroege ochtend in de weg staan. Mijn loopmaat Ids stond op de afgesproken plaats klaar in Konzen. Er heerste een gezellige drukte. Een uur eerder zijn de ultralopers al gestart, en de wandelaars en nordic walkers al 2 uur eerder. Iedereen was al wakker, en de Kaffee mit Kuche werd overgeslagen.

Bij klokslag 8 uur viel het schot. De lopers gingen bergafwaarts in de richting van Monschau. Een flinke helling, lekker voor de benen als inloop. Pas op, het gaat makkelijk, en dan is er nog de Altstad Monschau. De terrasjes waren uitgestorven op 8:25 uur, en de belangstelling was van belangstellende supporters aan de kant. Hier en daar stond een raam open en uit de versterkers klonk versterkende rockmuziek. Hier moesten we het mee doen. De waarschuwingen van de organisatie over Monschau helpen maar ten dele. Onder het gezellige kletsen tussen de 4 en 5 km moet de aandacht ook gegeven worden aan de ongelijke kinderkopjes in de stad. Bijna was er een struikelpartij, en een luide kreet klonk door de stille straten……

Volgens de kaart gaan we daarna weer omhoog, de heuvels in. De straat wordt een landweg, en de landweg wordt een bosweg. Een lange steile helling doemt voor onze neus op. Iedereen om ons heen wandelde in een gestaag tempo omhoog… na 7 km al? Zo’n wandeling heuvelop is natuurlijk niet goed voor het moreel, maar uiteindelijk doen we het wel hiervoor. Ids rende een stuk omhoog voor een paar foto’s. Hij wel, ik richtte me op een paar hardlopers, en sommigen haalde ik wandelend in. Ids liep nog een paar km mee, en besloot om vooruit te lopen. Ik zag hem nog achter de berg verdwijnen, en toen kon ik wat vrijer in mijn tempo lopen. Is ook nodig in zo’n wisselende omgeving. Na 10 km volgt weer een relatief sterk stijgende etappe. Maar dan mogen we weer op dezelfde wijze naar beneden. Dit is het Mitleres Ruhrtal.

Er wordt onderweg goed verzorgd: er is water, thee, en een Buffergetranke, een soort isodrank met zouten dat naar sinaasappelsap smaakt. Bij 5 en 10 km durfde ik niet, maar de thee was favoriet: een lauwe drank met een smaak als icetea. De Buffergetranke werd hierna ook favoriet!

Het loopveld om me heen werd na 20 km steeds meer divers: naast de marathonlopers liepen ook Staffellaufers mee, zij hadden een briefje op hun rug met ‘Staffel’. Let op, zij verversen zichzelf na elke 10 km. Dan liepen er ultralopers, zij waren een uurtje eerder vertrokken en hadden al een lus van 14 km gelopen in de Hoge Venen bij België. Zouden zij al moeier zijn dan de gewone marathonlopers? En tenslotte de wandelaars en nordic walkers, die waren 2 uur eerder vertrokken en liepen dezelfde route. We worden gewaarschuwd: zij hadden een briefje op de rug met opschrift ‘walker’. Geeft een vreemdsoortig gevoel sinds ik wel eens naar FOX kijk.

Er wordt uitgezien naar het 20 km punt, de weg erheen gaat gestaag omhoog, we lopen door het Holderbachtal, en uiteindelijk kon de grote en drukke weg vanuit Monschau worden overgestoken. We kunnen uitzien naar de etappe naar Kalterherberg, en er zijn een tweetal steile hellingen te nemen. Het valt op dat de uitgereikte drankjes goed werken: de hellingen worden nu soepel genomen, en dat terwijl de rest van het loopveld wandelt. Dit doet de hardloper goed.

Het landschap is glooiend en bestaat uit hooilanden met grazers, heidevelden en bossen. De hoogtemeter geeft 592 meter aan, en het gevoel heerst dat we nu de hoogste bergen hebben gehad. Op naar Kalterherberg! Donkere wolken pakken zich samen boven het Perlenbachtal, en regenwater mengt zich met zweet. Helpers langs de kant blijven bekertjes water en natte sponsjes aanbieden. Ik kijk omhoog en zucht: het heeft zo weinig zin. Helemaal doornat lopen wij de straten van Kalterherberg in, en weten dat er nu een afdaling aankomt. Hier ben ik ook met de fiets geweest, en ik ken een beetje de weg. We worden linksaf gestuurd en lopen in een weg evenwijdig aan de Vennbahn. De Vennbahn zelf zou voor de Monschau Marathon te min zijn geweest: te glad geasfalteerd en zonder hellingen, een oude spoorweg in het gebied zuidelijk van Aken………

Vlak voor een Mutzenich nog een pittige bochtige helling, dat met wandelen en hardlopen genomen wordt, maar dan zijn we ook boven, en 35 km afgelegd. De laatste etappe gaat voorzichtig bergafwaarts in de richting van Konzen. Het gaat gelukkig weer wat harder, en zo halen we 40 km. We hebben nog een landweg voor de voeten en een steile wandelhelling. In de verte horen we de speakers van de finishlijn. Het kan niet meer misgaan! De laatste km gaat hardlopend, ik kan het nog! En in de straten van Konzen bekruipt een trots gevoel, hier doen we het voor!

Op de finishlijn wordt plechtig de marathonmedaille omgehangen en vanaf dat moment is een grous gevoel dat alle spelonken van lichaam en geest vult: dit was de 50ste marathon, en dat zal ik weten!

Bier, limonade, frieten, worsten, en veel opgewonden mensen….. Mijn hardloopmaat Ids was eerder gefinished en moest al naar Apeldoorn. Maar ik ga me mengen in het feestgedruis.

Na het wassen en omkleden is dat ook gebeurd. In Duitsland zitten ze er niet mee om 2 biertenten vlak bij de finish op te stellen, en de gasten te verleiden om daar te gaan hydrateren. Nog een lekkere bokworst na, en dan is het tijd om de fiets op te zoeken.
Het is nog vroeg in de middag, en dus tijd voor een terrasje in Monschau. Ook daar is geproost op de goede afloop van de Monschau Marathon. Er is trouwens ook geproost op de camping met Weissenerbier en ’s avond met rode wijn…..

De dag erop werd de tent en de slaapzak weer ingepakt, en werd de Eifel via Monschau, Konzen en de Vaalserberg verlaten. Er werd op de route naar huis nog vele malen met allerlei dranken geproost op de fijne fietsvakantie in de Ardennen en Eifel, en natuurlijk ook op de geslaagde Monschau Marathon………..

Note redactie: Kees is naast marathonloper ook een Apeldoornse Verhalenverteller

© Kees Heil – Apeldoorn