Zaterdag 13 juni 2015: het moment waar parcoursbouwer Hans van Driel al jaren van droomt. Een heuse Kroondomeintrail in zijn lievelingsbos in Wenum Wiesel. De warmte verspreid zich deze ochtend door de menigte en een miezerbuitje daalt neer op de schouders. Dan wordt het muisstil.
Hans is aan het woord. “Wat zegt hij? Zijn er heuvels? Ligt er los zand op de route? Duizend pijltjes in totaal en verkeerd lopen kan gewoonweg niet! Iedere 50m een pijl of lint…dat kan niet missen,” Dan komt het veld in beweging. Lachende gezichten. Zenuwachtig getrappel van ongeduld, want ook voor de debuterende traillopers staat een mooie opstartroute van 7km op het menu. Iedereen heeft er zin in. Eindelijk hardlopen met het kersverse rugzakje.
De route gaat gelijk vals plat omhoog. Herkenbaar voor wie ooit eerder de Kroondomeinloop hier heeft gelopen. Al snel verlaten we nu echter het grindpad en komt een slingerend parcours in zicht. Mooie paden met grote bomen die de regen zachtjes laten doordruppelen. Geen singletracks in de eerste kilometers, wel afwisselend terrein en zoals beloofd door Hans: bij ieder kruispunt of klein twijfelmoment een gele pijl of duidelijk lint. De lopers vervolgen in 1 lang lint de route. Het losse zand verschijnt en verdwijnt. De eerste kleine klimmetjes voor de kuiten naderen. Dan een dame midden op mijn pad. Ze staat stil, ze hijgt uit en grijpt in haar kontzak. Oh nee, ze moet toch niet midden in dit bos achter een boom duiken? Heeft ze daar een vergunning voor? Ze kijkt rond en zoekt een mooi plek. Als ik dichterbij kom zie ik een mobiel in haar hand. Ze maakt een foto van de bosrijke omgeving en zegt in het voorbij gaan “Oh wat is het hier mooi! Ik moet er gewoon een foto van maken. De tijd doet er niet toe vandaag heb ik net besloten!”.
Na grofweg 7.5km zit de eerste ronde erop. De miezer is omgeslagen in regen en dat is op dit parcours wel lekker, want volgens geruchten zitten de heuvels in de 2e ronde. Overigens niet dezelfde ronde. Volgens het kaartje loop je als 15km-loper precies in de vorm van een hart. Mooi bedacht. Ik drink wat water, eet een banaan en gooi een restje water in mijn gezicht alsof het nog niet hard genoeg regent.
Samen met Andre vervolg ik de route over het grindpad. De gedachten dwalen af. Wat heeft Hans nu voor ons in petto? Een paar weken geleden straalde hij van oor tot oor, want hij was in zijn nopjes over de beklimmingen en zijn singletracks. Met gespannen hamstrings duik ik het bospad in. Ik kijk over mijn schouder en zie André nog lopen over het grind. Ik gil zo hard als ik kan “Rechtsaf!!!!”. Gelukkig hoort hij mij en kunnen we samen uitkijken naar de eerste hobbel.
Ik kijk vooruit en maak een klein vreugdesprongetje. Daar is ie!! De berg waar Hans het over had. Boven aangekomen klopt mijn hart….richting de 185. De komende paar kilometers gaan omhoog en omlaag en het is veel keren en draaien. Dan de singletracks en het vals plat. Nog anderhalve kilometer te gaan en ik ben weer terug bij af. Het moment om Hans een dikke duim te geven.
De verversingspost, de laatste meters, mijn kenmerkende sprongetje op de finishmat en het is klaar. Organisatie AV Veluwe bedankt! Het is een toproute en volgend jaar ga ik echt voor de 30km. Met stramme hamstrings en pijn in de billen pak ik de gezonde medaille aan: een liefdevol zakje met fruit. Ik stap op de fiets en geniet op de terugweg nog na van deze welverdiende beloning en dat voor slechts 7 euro.
De eerste editie van de Kroondomeintrail is een geslaagde editie. Op naar 2016!
© Redactie Loopkrant – Fiona Markus