In Apeldoorn is een bocht waar ik altijd heel rustig fiets. Waarom? Ik ben er een keer enorm op mijn plaat gegaan vanwege de gladde steentjes. Dat gebeurt me geen tweede keer. Na een zware blessure heb je altijd weer een beetje meer informatie over wat je lichaam wel of niet prettig vindt en wat er gebeurt als je met name het onprettige doet.

Mensen die nooit geblesseerd zijn hebben of veel geluk of hebben nooit onprettige dingen gedaan. Ook niets verkeerd mee, maar wanneer je wat wilt dan zal je eerst moeten weten waar je grenzen zijn.

Nu zijn er natuurlijk ook algemeen zaken die niet slim zijn. Lopers die met een vuilniszak onder hun shirt lopen om af te vallen hadden beter even op google, de toptrainer, kunnen zoeken.

Op dit moment ben ik herstellende van een griep. De week rust die voorgeschreven is door zuster Thea lijkt me wat overdreven, anderzijds lijk ik wel de Veluwe Express als ik met mijn dochter naar de stad fiets. Google bedreigt me zelfs met de dood, dus ik maak maar even een stap op de plaats. Ik wil nog langer mee en vaker blessures hebben.

© Rinus Groen – Apeldoorn