4 oktober. De voorbereiding. Vandaag is de grote dag waarvoor ik de afgelopen tijd intensief getraind heb. Ik sta ‘s ochtends op om 7 uur. Voel me fit en ben er klaar voor. Qua weer, belooft het een mooie, redelijk warme maar ‘marathon-gunstige’ dag te worden.
Gedurende de hele week heb ik goed gelet op mijn voeding en nu op zaterdagmorgen neem ik een licht ontbijtje van witte boterhammen met stroop. Goed trainen is één….. maar de juiste voeding is minstens zo belangrijk.
Zoals afgesproken arriveert mijn vader stipt om 8.30 uur om mij even naar Zoutelande te brengen. Vanaf daar vertrek ik met de bus naar Burgh-Haamstede. In het sportcomplex is het al redelijk druk met hardlopers. Veel zitten gezellig koffie/thee te drinken en genieten van het heerlijke ochtendzonnetje, anderen doen nog wat rek-en-strek oefeningen en weer anderen schuifelen heen-en-weer bij de toiletten. Daar sluit ik me bij aan, ik moet die ochtend, geloof ik, wel 10 x piss…. eh plassen…. Ik zoek wat bekenden, praat hier en daar en loop dan met een groepje richting de start rondom de kerk van het dorpje. Bij de start kom ik trainingsmaatje Reinier tegen en dat is heel prettig omdat wij vaak hetzelfde tempo lopen. Zo kunnen we rustig beginnen aan de Kustmarathon en vooral proberen in een prettig tempo te komen. ……Want dat schijnt toch de truc te zijn…… rustig aan beginnen en zorgen dat je de eerste 30 km heel blijft!
De start. Nadat de klok van de kerk van Burgh twaalf keer geslagen heeft, is het zover, ik begin aan mijn eerste Kustmarathon. De eerste 8 km, van start-tot-aan-de stormvloedkering, is het enige stuk dat ik nog niet heb gelopen, de rest van het parcours heb ik al één of meerdere keren gelopen. We lopen in een voor ons prima tempo (10 km/u) door de bossen, duinen en strand.
Follow the Leader. Grappig! Op maandag 6 oktober, prijkt deze foto op de voorpagina van de PZC. Genomen bij het verlaten van het strand van Westenschouwen. En wie is hier de ”Koploper” ?!?! Bij de opgang naar de Stormvloedkering schaart een ander trainingsmaatje Jean-Pierre zich bij ons. Voor mezelf sprekend, gaat het lopen zeer voorspoedig. Een rustige ademhaling, een prima tempo, geen pijntjes. Precies goed!
Ongeveer bij de Banjaard, krijg ik mijn eerste flesje water van vrienden aangereikt. Dat is een welkome verfrissing. Uiteraard zijn we ook al waterposten gepasseerd, echter drinken uit een flesje is toch heel wat fijner dan uit een bekertje drinken. Zo’n flesje is zo weer leeg en gelukkig staat daar halverwege de Veerse dam vriend Bart met nog een flesje. Op 20 km gaan we het strand op, onder luid gejuich van het publiek. Mijn broer en zijn vrouw, mijn ouders en een oom van mij staan er ook en moedigen ons aan, dat voelt geweldig! En ook op het strand zie ik veel bekenden…… Wow! Dat voelt goed! En ook vrienden Marc en Remi, die ik vanaf daar rekruteer als opper-waterdragers begeleiden mij het strand op.
Het strand ligt er mooi bij, het is afgaand water en dus lekker breed en hard zand om te lopen. Ik vervolg mijn tocht met een bekende van mij, Erno. Om 2:03 passeren we het 21 km punt. Voor mij prima, want dan lig ik op schema! Ik geniet van het lopen op het strand, heerlijk die zee en de temperatuur. 4 oktober. Najaar en toch liggen er allemaal mensen op het strand!
Als je het strand overleefd hebt, de manteling goed doorkomt en je daarna nog fit voelt. Dan loop je een goede Kustmarathon! Heb ik vaak genoeg gehoord. En zo voelt dat bij mij, ik voel me echt Top fit! In het bos staan Marc en Remi om me weer een flesje water aan te reiken…… heerlijk! Halverwege de manteling zie ik ze weer, ze ”parkeren” net hun fiets, maar ik roep ze toe “Te laat! Jullie moeten harder fietsen jongens!” en even schakel ik van rennen over op huppelen. We liggen in een deuk van het lachen !! En later in de manteling zie ik ze weer en doe ik nog even de ‘Moonwalk’
Bij Domburg, de Hoge hil over en beginnen aan wat ik het-saaiste-stuk-van-de-Kustmarathon vind. Het duinpad van Domburg tot aan Westkapelle. Er lijkt nooit een einde te komen aan deze weg, maar nu er veel publiek staat valt dit stuk ook wel weer mee. Vrienden Marc en Remi vergezellen me op de fiets vanaf de panorama weg, we kletsen en lachen wat en ze filmen me. Westkapelle komt in zicht en ik passeer ‘de Weststrate poort’. Zie veel bekenden lang de weg en word regelmatig van water voorzien.
Zoals het spreekwoord luidt: De laatste loodjes….. wegen het zwaarst. En dat geldt zeker voor de Kustmarathon, want de laatste 5 km moet je nog over de hoogste duinen, gevolgd door een stukje strand alvorens je de boulevard van Zoutelande bereikt. We hebben dit stuk vaak getraind en ook vorige week vrijdag heb ik dit stuk nog met vriend Frank gelopen. Ik weet dus goed wat me nog te wachten staat. Het lopen gaat nog steeds uitstekend, voel me Top, maar doe toch voorzichtig aan….. want juist op dit laatste stuk kan je nog volledig kapot gaan. Het gaat gelukkig goed en vol goede moed ren ik het strand op. Zes rijen paalhoofden en dan het strand af, langs de doedelzak spelers, aan de laatste kilometer beginnen. Nog op het strand tikt Jean-Pierre me op de rug, en haalt me in. Op 20 km was ik hem vooruitgesneld omdat hij een sanitaire stop had. En nu haalt hij me in, dat heeft hij dus knap gedaan . Maar goed dat maakt ook niet meer uit, de finish is in zicht. Ik finish met een big smile en nog vol energie op 4 uur en 13 minuten. Ik ben tevreden, volgend jaar weer!!!!
Bij de finish staan natuurlijk mijn Sonja, onze kinderen Feline en Merlijn. Mijn ouders, schoonouders, mijn broer, schone zus en oom Hans en nog veel meer bekenden. Ze hebben bloemen, snoep en een fles wijn. Heerlijk, wat een warm onthaal!
Maar waar mijn waterdragers Marc en Remi zijn gebleven? Die heb ik niet meer gezien. Misschien zijn ze nog onderweg of hebben ze een lekke band gekregen. Misschien komen ze met hun fiets niet tussen de paalhoofden door. Zouden ze niet weten dat ze gewoon over het fietspad naar Zoutelande mochten rijden? Misschien zijn ze wel gewoon moe van al dat water dragen? Ach wat maakt het ook verder allemaal nog uit, ‘hun taak zit er op’, ik ben binnen, en spreek ze later wel weer.
© Ron Ploeg – Middelburg – www.ronkustmarathon.nl