Wanneer ik aan prestaties van zeg een jaar of 25 terug denk weet ik niet beter of dat het toen allemaal pijnvrij en vrij eenvoudig ging. Geen tempo of afstand was te gek en voor 5 keer in de week een wedstrijd draaide ik mijn hand niet om. Dat is jezelf voor de gek houden in optima forma.

Ook toen was het beulen en over het hek hangen na afloop. Vreemd genoeg blijkt dat ook voor de korte termijn op te gaan. Vorig jaar liep ik de Kroondomeinloop en herinner ik me dat ik beresterk was. Bergop was ik niet te houden en terug, bergafwaarts waren alle remmen los.

Hoe anders was het dit jaar. Vrijwel direct na de start werd het kaf van het koren gescheiden en behoorde ik tot het kaf. Berustend liep ik 2.5 km omhoog waarbij het bordje 2km nooit verscheen omdat het niet bestond. Op de terugweg liep ik gewoon lekker door, maar het naar beneden donderen zoals een jaar eerder was er niet bij. Uiteindelijk kwam ik in 21.43 over de streep als 4e, maar ook 4e in mijn leeftijdsklasse (55-60).

Toen ik in mijn uitslagensheet de prestatie had ingevuld scrolde ik even naar vorig jaar en wat bleek? Ik was dit jaar 1 seconde sneller. Toch fijn dat er zoiets bestaat als een extern geheugen.

© Rinus Groen – Apeldoorn