De wegen pal ten zuiden van Beekbergen lenen zich prima voor hardlopen, aangezien ze alle ingrediënten in zich hebben die een loopje aantrekkelijk maken, zoals veilig en comfortabel asfalt, mooie bossen en landhuizen en een parkoers met lange hellingen.

Daarbij opgeteld speelt mee dat sommige wegen lange rechte stukken kennen. Een wedstrijd over dit parkoers vergt dus het nodige op lichamelijk en geestelijk vlak! Het is daarom niet vreemd dat AV Veluwe in dit gebied 4 jaar geleden het idee had opgevat een wegwedstrijd te organiseren over 5 en 15 km. En dan nog op een van de meest bijzondere momenten van het jaar: de midzomeravond…..!  Wie verlangt er niet tijdens de vele loopjes en trainingen in de sneeuw, ijzel en grauwe mist op donkere winteravonden naar een sprankje licht en warmte op zijn minst, maar zeker naar zweterige en klamme inspanningen in de zinderende zomerzon?

Zo is het gebeurd op 19 juni 2010 en de belangstelling voor een loop in deze contreien en op dat moment was er ook naar……. Niet zozeer de warmte in 2012, maar de lange rechte stukken en lange hellingen die welhaast vals leken bleken bij de deelnemers het meest in het geheugen gegrift te zijn. Dat was bij mij niet anders. In 2013 heb ik deze Run voorbij laten gaan vanwege andere zaken, maar diep in het hart was ik blij dat ik er even niet bij was.

Nu is het 21 juni 2014 en het lijkt alsof iets in me roept om nu eens korte metten te maken met de spanning die met korte afstanden en in het bijzonder met deze MidzomeravondRun gepaard gaat. Een goed tempo kiezen, positie kiezen en met wat grotere zelfverzekerdheid de lange wegen inslaan.

De fiets werd geparkeerd voor de kantine van VV Beekbergen. Er was een levendige sfeer met hardlopers van zowel AV Veluwe als AV 34. Ook was er een afvaardiging van een damesgroepje genaamd De Loopzussen, enthousiast en opgeleid van 0 tot 15 km. Verder een groepje voetballers die ook uitgedaagd zijn door dit parkoers. Voor hen wacht ook een prijs voor de snelste. Een spanning is voelbaar vooral bij de nieuwelingen, want het parkoers met de lange hellingen is doorverteld door degene die het al eens gedaan hebben. De microfoon is in handen van Henk Borgmeijer: die kent sinds mensenheugenis ongeveer alle hardlopers in Oost-Nederland en weet er dus uren erover te praten.

Om 7 uur verzamelen zich de lopers voor de 15 km en het peleton wordt afgeschoten in de richting van de Loenenseweg. Dit is een belangrijk ijkpunt, want we komen er 2 keer op terug. De weg rechtsaf vanaf de Loenenseweg leidt uiteindelijk naar de Arnhemseweg, maar niet heus.

Zou ik opgewassen zijn tegen de onverwachte stukken met vals plat op de Stoppelbergweg, en tegen de tegenvallende rechte stukken weg in deze beginfase van de loop? We zijn amper 2 of 3 km onderweg en nu wordt uitgekeken naar de Arnhemseweg. Het lopersveld dunt uit, en kleine groepjes worden gevormd, en voor me lopen er 2 alleen. Ik moet me op deze 2 richten.

Het fietspad en de secundaire weg langs de Arnhemseweg gaat heuvelop en loopt verder via een vals plat naar Groot Panorama. Dit wordt genieten! Groot Panorama is een lusje aan de andere kant van de A50, via 2 viaduktjes bereikbaar. Vroeger was hier een camping, nu zijn er een paar boshuisjes. De bosbewoners kijken verwonderd naar de zwetende midzomeravondrunners en zij zwaaien enthousiast terug! Het duurt even voordat ik terug ben op de Schalterdalweg. Daar word ik vriendelijk door wachters van AV Veluwe rechtsaf gestuurd in de richting van de Loenenseweg.

Degene die de routekaart bestudeerd hebben weten dat dat een extra lange weg wordt met 2 rechte stukken en 2 bochten, en degene die dat niet gedaan hebben wachten gewoon af. Het is fijn om 2 hazen te zien in de verte, want als die verdwijnen achter de heuvel, of in een bocht, dan zal dat bij jezelf ook een keer gebeuren. Zo ging dat ook, want na een tijdje lopen zien we links Best Western Hotel De Veluwe en een verwijzing naar “koffie met appelgebak”. Dat is lekker en even wordt aan de finish gedacht en aan de kantine van VV Beekbergen. De Loenenseweg is dichtbij en daar word ik linksaf gestuurd over het fietspad.

Een 3-tal wachters langs de weg en 1 supporter. Zijn echtgenote loopt 100 meter achter me en probeert me bij te halen, heb ik achteraf begrepen. Dit stukje wordt in een mum van tijd afgelegd, en dan krijgen we de Wipselbergweg. Een traject met vals plat, ik meen naar beneden, maar het kan ook naar boven zijn geweest. Halverwege het 10 km punt annex drankpost, bemand door een wachter waarmee ik ook eens een paar flessen Veluwsche Schavuyt gedronken heb. Nu water. Heel in de verte zie ik een geel hesje, en ik weet ineens niet meer hoe het zat met de kruisingen. Plots hoor ik voetstappen en kijk om. Een jonge kerel heeft me naar zijn zeggen met moeite bijgehaald en gaat verder. Hij heeft nummer 14 op zijn rug. Dit wijst op een voetballende hardloper, nu zonder bal. Wetende dat een voetballer typisch 10 km aflegt bij een wedstrijd, ga ik iets versnellen en hoop dat dat hij alras het einde van zijn spurt inziet.

Een nieuwe haas, aangezien de vorige 2 uit het gezichtsveld verdwenen zijn geraakt. Aan de rechterkant doemt Golden Tulip Hotel De Wipselberg op, statig op een heuvel en met een immense voortuin. Nog een kruising en dan een rechte weg naar de Schalterdalweg. Alweer een lus gemaakt. De jongen met nummer 14  blijkt een perfekte haas want hij komt schijnbaar soms dichterbij. Ik zie hem rechtsaf gaan naar de Kaapbergweg, en verder naar de Kaap. Deze weg gebruik ik altijd bij mijn marathontrainingsronde, en dan ben ik op dit punt veel vermoeider. 11,5 km hoor ik, en ik reken, en dan besef ik dat de kilometers op verschillende trajecten anders op je inwerken. Een ellenlange afsluiting van de MidzomeravondRun met vals plat omhoog en een ware helling!

Er volgen een paar bochten, en dan via de Loenenseweg terug naar VV Beekbergen. De hardlopende voetballer was mij een 3/4 minuut voor bij het passeren van de finish, en ook ik kreeg een warm onthaal door Henk Borgmeijer. De hardloopster achter mij volgde op 1/2 minuut en, zoals verwacht, lukte het haar niet om mij bij te halen op de hele route. Dit doet mijn lopershart goed!

Het loopveld werd afgesloten door een deel van de Loopzussen. Een duim omhoog voor deze bijzondere daad door de trainster, die natuurlijk veel eerder binnenkwam. Op naar de halve marathon dus nu!

De stukjes sinaasappel en meloen deden het goed na de finish, en dat kwam omdat deze loop gesponsord werd door een bekende groenteman uit Beekbergen, die ook het hardlopen een warm hart toedraagt. Niettemin werd aan de bar het vochtgehalte aangevuld met smakelijke biertjes en een doosje met heerlijke snoepjes. De prijzen werden eerlijk verdeeld tussen lopers van AV’34, AV Veluwe, de Loopzussen en VV Beekbergen. Zo ging eenieder weer tevreden en blij naar huis.

Het moet gezegd worden: de MidzomeravondRun lijkt een gewoon loopje op een gewone avond van 21 juni, maar er zit iets bijzonders in het parkoers en in de mensen langs de kant…. Na 2 jaar is het voor runners buiten de regio dan ook al de moeite waard deze speciale loop aan te doen!

Note redactie: foto’s zijn gemaakt door Wim Derksen uit Loenen

© Kees Heil – Apeldoorn