Op een verjaardag word ik aan een mij onbekende man voorgesteld met de woorden: “Dit is Rinus, een hele goede hardloper”. “Hardlopers zijn toch doodlopers?”, vraagt de man aan de gastheer en lacht vergenoegdsaam. Ik reageer al jaren niet meer op zulke zaken en taxeer de grappenmaker.

Onder zijn kin hangt een enorme dubbele kin waar mijn hamster jaloers op zou zijn. De knoopjes van zijn overhemd leven continu onder spanning omdat ze de buik moeten tegenhouden. Ook zijn huidskleur doet vermoeden dat de bloedsomloop niet echt jofel is.

Raar eigenlijk dat er geen spreekwoord is zoals met een dikke buik beland je onder een struik en een hangwang leeft niet lang of iets dergelijks is. Gelukkig blijkt de man naast de flapdrol ook een hardloper en zelfs eentje die ooit 2.56 op de marathon heeft gelopen. Wij hebben veel te bespreken terwijl er bij de niet-hardloper zwijgend een kilo kaas en een liter wijn onder de neus verdwijnt.

Vanavond ga ik me helemaal doodlopen op een 1500m baanwedstrijd in Wageningen. Heerlijk.

© Rinus Groen – Apeldoorn