Mijn vaste werkloopmaatje Wim Verburg gaat in Tilburg werken. Beduidend dichter bij zijn Zeeland dan Apeldoorn. Vandaag hebben we voor het laatst getraind en het rondje “Groot ei” gedaan. Van het Centraal Beheer gebouw naar de A50, rechtuit langs de Arnhemseweg en vanwege het continu klimmen een marteling voor de Zeeuw die alles zo vlak als een spiegel gewend is.

In de loop der jaren ben ik hem Mosseljongen gaan noemen en hij mij Meerminman, geïnspireerd door Spongebob. Doordat hij tussen de middag vaak interval mee trainde langs de Europaweg ging hij ook weer wedstrijden doen en kwam er een stijgende lijn. Niet stijgend genoeg om het Ton Smit naar de zin te maken die een keer zei:”Tjonge wat lopen we langzaam, ik val zowat om”.

De titel? Tijdens een intervaltraining stapte hij op een steen en ging verschrikkelijk door zijn enkel. Hij schreeuwde het uit van de pijn, waarop ik reageerde naar de andere lopers:”Doorlopen!!”

Wat heb je er aan om allemaal meelevend om hem heen te gaan staan? Na de versnellingen haalden we hem op en hij strompelde mee naar het werk. Een dag later was alles weer goed. In de trainingen liep hij altijd enorm af te zien, maar hij deed het allemaal wel gewoon. Nu hij niet meer in een hotel zit maar elke dag met de trein heen en weer moet, vliegen de kilo’s er hopelijk af en wordt dit de eeuw van de Zeeuw.

© Rinus Groen – Apeldoorn