Soest, 31december 2013. Mensen en met name hardlopers zitten vol met tradities. Als redactie waren we op de laatste dag van het jaar present in het prachtige Soest. Of de voorbereiding nu wel of niet goed is verlopen: meedoen is belangrijker dan een snelle tijd. Ofwel: Op een cross telt alleen de klassering op de eindstreep. Omdat volkomen stuk gaan op de laatste dag van het jaar tot de serieuze mogelijkheden behoort, wordt natuurlijk weken voor de wedstrijd bij de werkgever vrij-af geregeld. Ervaring leert dat nachtelijke feesten na de zandbak in Soest niet altijd wakker meegemaakt worden, dus ook het avond programma wordt aangepast aan de laatste hardloopwedstrijd van het jaar. Dit alles gewoon voor een gezellig dagje lopen op de Sylvestercross.

In de auto afwisselende uptempo-muziek om alle spieren in het lichaam alvast te prikkelen. Aangekomen in Soest worden we dit jaar verrast door extra verkeersregelaars om het parkeren van de vele auto’s in goede banen te leiden. Wellicht door de serieuze blik in onze ogen of onze snelle uitstraling hadden we ook dit jaar weer het geluk om zeer dichtbij de sportkantine te mogen parkeren. Na vele jaren Soest lijkt het dus alsof we een eigen parkeerplaats hebben. Alles zit mee: het startnummer is snel opgespeld, de rij bij het toilet is niet al te lang en alle kledij is meegenomen in de sporttas. Op naar het beruchte Soester strand dan maar. Dit jaar een extra zware zandbak, ook wel bekend als de Soesterduinen,  door het bijna lente-achtige weer. Op het wedstrijdterrein heerst volledige ontspannenheid bij de vele lopers, op een uitzondering daar gelaten. Grapjes over-en-weer in de omkleedtent waar het ruikt naar snert en worst. Een surrealistisch plaatje als je bedenkt dat het hartje winter is en de temperatuur tegen de 10 graden tikt. Zelfs een thermoshirt of muts is dit jaar niet nodig om warm te blijven. Je vergeet bijna de benodigde warming-up.

Redactielid Fiona stond aan de start bij de vrouwen prominenten. Met dit jaar wel haar debuut bij de masters.

Fiona:”Een paar minuten voor het startschot trek ik mijn crossspikes aan. Ik heb er zin in. Het is en blijft fantastisch om op oudjaarsdag te mogen strijden met de top van Nederland en Europe. Zelfs de beruchte Veerle de Jager uit België is weer van de partij. Bijzonder om hier tussen te staan. Na een uitgebreide voorstelronde is het aftellen tot het startschot. De week ervoor droomde ik nog dat ik een knalstart had en dat ik voor de grote groep door het zand spurtte. Prompt vooraan op de foto in het AD en vol in beeld tijdens de NOS-uitzending. Dat dromen niet altijd uitkomen bleek, want ergens ging de start toch niet hard genoeg of hadden de andere loopsters dit jaar flink getraind op de start.

Bij het lopen van de drie rondes is het belangrijk om niet direct alle energie in te zetten. Vandaar een relatief rustige start voor mij. Eerst de zandbak ervaren en dan zien wat er over blijft aan kracht. Het zand was loodzwaar dit jaar en dat is maar mooi ook, want daar kom je ook voor. Raar, maar waar. Bij het ingaan van de laatste ronde hoor ik nipt de speaker roepen dat toploopster, en Europees kampioene, Sifan Hassan op weg is voor de laatste 200m richting de finish. Wat supergaaf! Doel voor volgend jaar: sneller starten zodat ik even…heel even…naast haar kan lopen. Of ervoor om zo direct genoeg voorsprong op de andere dames master op te bouwen…Maar met slechts nog 364 dagen voorbereidingstijd zou weer aan de start staan al mooi zijn…Zeker omdat het beruchte tegeltje aan de finish altijd weer smaakt naar het volgende tegeltje. Misschien toch eens serieus gaan nadenken over een workshop tegelzetten om een unieke kunstwerk van finish herrineringen van Soest in elkaar te knutselen!”

Op naar 31 december 2014! Op naar mooie sportieve doelen en de geoliede wedstrijdorganisatie van AV Pijnenburg.

© Redactie Loopkrant – Fiona Markus