De eerste Balloërveld-Ultratrail met vriend Hans. Ik heb 30 december 2013 deelgenomen aan de kortste en tevens langste afstand van de eerste Balloërveld-Ultratrail. Een erg leuk, voorlopig eenmalig, kleinschalig evenement nét onder de rook van Assen wat zoals je misschien weet al weer enige tijd in Drenthe ligt.
Het evenement was op de bonnefooi georganiseerd in een nog vrij puur en onherbergzaam natuurgebied waarbij vooral genieten centraal stond. Zo hoort dat bij een trail-loop. Er kon slechts een klein, select gezelschap aan dit evenement deelnemen. De organisatie wilde zo min mogelijk natuurverstoring terplekke waarbij er gelukkig dit jaar een uitzondering gemaakt kon worden. Het wordt een regelrechte concurrent van de Sallandtrail. Wat ik je brom !!
De start was in een woonwijk waarbij er aanvankelijk vreemdsoortige, freerunning-achtige elementen in het parcours ingebouwd waren. Een vrij steile grasheuvel moest beklommen worden en ook waren er modderige stukken langs “ons-kent-ons” boerderijen van bijvoorbeeld het plaatsje Loon voor ons voorbereid. Het lopen over kasseien heeft altijd wel wat vind ik en het was mooi als grote landbouwtrekkers met modderbanden en druk mobiel-telefonerende boertjes van buuten je dan imponerend passeren. Leuk was ook de brug over het kanaal waar nét tevoren een kudde schapen over heen gekomen was. De brug voelde nog enigszins warm aan van de schapenlijven, de haren zaten overal en het was best een geglij zo door de keutels !!
Onderwijl vond er bij dit brede kanaal ook nog een soort viswedstrijd plaats. Totaal geplastificeerde koudwater-vissers hengelden naar zo groot mogelijke vissen terwijl eigenlijk pas vanávond de oudejaarstrekking plaatsvindt. Op den duur was er ook een spannend, onverwacht element “running the horses” gedurende de trail wat best erg grappig was. Nadat we over een grofmazig wildrooster kwamen volgden een span wilde Fjordenpaarden ons een paar honderd meter tot het volgende wildrooster. Gelukkig bleven ze op gepaste afstand van ons. Mooi zo lopen voor de paarden uit en ook het geluid van galopperende peerden staat nog prima in mijn geheugen gegrift. Het was een sfeervolle, unieke sprintactiviteit dat kan ik je wel zeggen …
Verder was de natuur prachtig. Jeneverbessen, konijnloos heidegebied, ooievaarsloze ooievaarsnesten, carbid-schiet-voorbereidingen, af en toe een verdwaalde wandelaar, nog niet afgeschoten vosjes en er was vrij veel mul zand. Ook was er halverwege een mooi oud stationsgebouw waarneembaar. Het was nu in onbruik en had nu een woonfunctie. We liepen over een oud spoorbaanpad en hier en daar waren er wat hunebedden te zien. Wat wil je ook. Je zat per slot van rekening wél in Drenthe !! Een moderne begraafplaats met daarin een hunebed geïntegreerd is bepaald bijzonder te noemen vind ik … Je hoefde verder op dat oude spoorbaanpad niet bang te zijn dat oude stoomlocs je zouden overrijden want die konden zich daar écht niet meer voortbewegen. De buurt had opvallend veel decoratieve spoorbielzen in de tuin liggen vond ik.
Er was veel wind op de dijk. “Er waaide veel wind weg” zou mijn vader dan hebben gezegd. Ik werd tweede bij het evenement, maar ja, dat is bij een dergelijke trail-loop eigenlijk van ondergeschikt belang. Mijn Assense loopvriend Hans werd eerste. Knap van hem zo pal uit een blessure. Fijn voor hem dat mijn momentele conditie niet “je dat” is.
Na de trail waren er lekkere schalen lasagneachtige lasagna, appelflapachtige appelflappen en een heuse warme douche. Het was alles bij elkaar perfect georganiseerd daar in Drenthe vond ik. Vanmorgen -the day after- lekker met loopvriend Gerald een beetje uitgelopen in “het Apeldoornse bos van Margriet en Piet” wat ook weer zo’n 13 kilometer nagenieten was. Ook hebben we daar Marijke en Ashley nog in het wild waargenomen. Het was een mooie afwisseling van natuur en historie dit weekend …
© Iwan van Aken