Hardlopen in de winter kan heel leuk zijn: met een heerlijke temperatuur rond het vriespunt en een strakblauwe lucht weet menig hardloper hoe mooi de natuur op de Veluwe ook in de winter kan zijn. Zondag 2 februari is het weer tijd voor hét hardloopevenement van Apeldoorn en omstreken: De Midwintermarathon! Dit jaar met een record aantal deelnemers én de Loopzussen.
De loopzussen? Als vrouwen ergens écht voor gaan, dan ontstaat vaak iets bijzonders. Of gevaarlijks! Waar de Midwintermarathon lang het domein was van hardlopende mannen met baarden vol met ijs, hebben vrouwen beetje-bij-beetje de overhand gekregen in het inmiddels immense deelnemersveld. Zeker op de 8 van Apeldoorn en de mini-marathon (18km). In Apeldoorn natuurlijk geen discriminatie: mannen en vrouwen zijn beide welkom op iedere afstand. Verwacht dus geen taferelen zoals bij de Marikenloop in Nijmegen, op de Midwintermarathon in Apeldoorn. In Nijmegen zijn mannen alleen nog maar te vinden langs de kant. Vaak met handtasje van de vrouw/vriendin en huilende kinderen die moeder in een paar weken hebben zien veranderen tot een hardloopjunkie met nog maar één doel: de finish halen. En Powerbars smaken ’s avonds toch net wat minder dan de stampot die werd klaargemaakt voordat de hardloophobby begon.
Als mannen iets met mannen samen gaan doen wordt het zelden fanatiek. Voetbalgeweld uitgezonderd. Om het groepsgevoel bij mannen te versterken worden de ‘soul mates’ wel matties, gang-members of gewoon bro’s genoemd. Toen ik daarom voor het eerst hoorde van een groep dames vanuit Loopgroep Matenpark in Apeldoorn die gezamenlijk ging trainen om de finish te halen bij de mini-marathon van de Apeldoornse Midwintermarathon zag ik het aankomen. Groepsvorming.
Waar mannen vervolgens gezamenlijk tijd zouden besteden aan écht hardlopen om in een Nieuw Apeldoorns Record (NAR) de finish te kunnen halen, zag de voorbereiding van deze dames er van afstand toch wat anders uit. Naast het gebruikelijke shoppen voor schoenen (nu wel sportschoenen) leek veel tijd te gaan zitten in praten over hardlopen en eraan denken. Ook leken de dames zich erg druk te maken over de kleding die op de wedstrijddag gedragen zou moeten worden. Toen ik een paar foto’s liet zien van Afrikaanse én Amerikaanse dames op de NY-marathon kwam de reactie dat dit er toch wel erg koud uit zag. Hardop vroeg ik mij af wat er mis is met ‘minimaal’. Licht in gewicht en je houdt niet veel zweet vast. Mocht het toch een beetje fris zijn, wat sinds 1957 ook in Apeldoorn niet meer is voorgekomen, heb je direct een extra motivatie om nog sneller naar de finish te lopen.
Aangezien de dames als ‘groep’ herkenbaar wilde zijn moest er natuurlijk gesproken worden over de gezamenlijke kledendracht voor op de wedstrijddag. Politiek Den Haag zou wat kunnen leren van deze ‘loopzussen’ aangezien er binnen 2 maanden al een definitieve keus werd gemaakt tussen de items trui, de hardlooprok of T-shirt. Na slechts enkele avondjes passen, waarbij ik natuurlijk wel als tip had meegegeven dat het verstandig zou zijn om kleding in de échte maat te bestellen en niet in de wens-maat die je na afloop van dit hardloopevenement zou willen hebben. Kleurdiscussies leken zich op afstand te beperken tot roze, lila en roze, waar uiteindelijk de dames kozen voor ‘winter roze’.
Om het groepsgevoel te versterken moest de groep vrouwen een naam hebben. De suggesties van mijn kant als de MatenZuid-hard-vooruit, de hardlooppoezen, running chicks vielen natuurlijk niet goed. De binding werd gevonden in de groepsnaam ‘Loopzussen’. Wellicht ingegeven door het feit dat er wel eens een afvallig zusje kon zijn dat het ijzeren trainingsregime niet zou volhouden. De mannelijke hardloopvriend van deze groep dames, Kees, tijdens vele marathons bekend én berucht om zijn verhalen die hij al lopend verteld aan mede-lopers die wel zuurstof nodig hebben om te lopen, voelde zich wel een beetje op afstand gezet. Hij kon toch nooit een ‘hardloopzusje’ zijn…
De spanning bij de Loopzussen is met nog minder dan 48 uur voor de start voelbaar. Als laatste training wordt de dag voor de mini-marathon nog een bezoek gebracht aan de film ‘De Marathon’. Waar mannen zich moed zouden indrinken, is dit natuurlijk een briljante move van deze dames om zo toch nog de noodzakelijke trainingskilometers te kunnen bijschrijven. Voor wie zondag 2 februari in Apeldoorn is: De Loopzussen lopen in niet te missen roze NetJEwerk-outfit. Geregeld via een luxe kleding sponsor! Aanmoedigingen kunnen ze zondag vast gebruiken. Want 18,5km is en blijft een enorme afstand!
@ Redactie Loopkrant – Maikel