In een groot deel van Nederland spreekt ieder zijn eigen taal. Iedereen verstaat elkaar en dat is het belangrijkste. Een heerlijk thuiskomgevoel. Kom je zelf uit een ander gedeelte van Nederland dan kan die overgang nogal vijandig overkomen. Je ziet ze lachen, gieren en brullen. Maar waarom hebben ze zo’n pret? Toch niet om mij?
Ik kijk met argusogen naar de groep, en doe dit zo geniepig dat ze dat vast niet door hebben. Of bezitten deze mensen speciale talenten dat ze voelen dat je anders bent. Ik kijk in het rond en zie alleen maar korte broeken, shirts en hardloopschoenen met daarin spierwitte sokken. Nee, iedereen oogt hetzelfde en ik ben dus geen vreemde eend in de bijt. Toch voel ik me wat ongemakkelijk.
Ik spits mijn oren en probeer ieder woord te verstaan. Helaas lukt het me niet. De non-verbale signalen dan. Misschien dat die meer helderheid geven? De armen zwieren van links naar rechts en van onder naar boven. Een schouderklop, een tik op de bil en een klap tegen de benen. Allemaal normale bewegingen voor een sporter. Niks apart.
Dan nadert het uur U en schuifelt iedereen gemoedelijk naar de startlijn. Het wordt muisstil. Gelukkig geen woorden die me in vertwijfeling brengen. Dan knalt plots het startschot en komt de menigte in beweging. De supporters schreeuwen luidkeels en geven de burger moed. Wat ze precies zeggen doet er even niet toe. Je voelt je beresterk en hebt er zin in. Onderweg word je op meerdere punten gesupporterd. Of ze het aan me kunnen zien: perfect getimed!
Uit de monden klinkt wat gerochel, maar ik begrijp alleen dat ik het goed doe en dat ik vooral vol moet houden. Het enthousiasme in hun ogen vertelt me meer dan voldoende. Ik voel me een topsporter, want topsporters zorgen ook voor het benodigde entertainment en voor de mensen aan de kant ben je zeker geen gekke clown. Dankzij mij hebben ze deze dag volop vertier. Uitlopen is vandaag het belangrijkste en vlak voor het einde nog wat vermoeid kijken. Misschien nog wat passen wandelen om de supporter nog een laatste kans te geven om me in hun eigen taal aan te moedigen.
Als dank hangt bij de finish voor elke sporter een schitterend zelfgemaakt spandoek met de tekst:” IE BINT D’R” en iets verderop “LOAT GOAN!”. Even voel ik me helemaal thuis…en hoor ik alleen de stilte van het pure genieten.
© Fiona Markus