Vorige week maandag begon de voorbereiding voor deze marathon al. Nadat ik zondag geblesseerd geraakt was tijdens de Geuzenloop, ging ik maandag eerst naar de dokter, toen naar het ziekenhuis. De orthopeed in het ziekenhuis dacht aan een flinke spier scheuring/verrekking in mijn bovenbeen en ik moest maar naar de fysio zei hij.

Dus ik naar de fysio gegaan en uitgelegd dat ik zaterdag graag een marathon wilde lopen. Hij keek me verwonderlijk aan en zei we gaan het proberen, maar ik beloof niks, we gaan deze hele week aan de slag en beslissen vrijdag.

Dus na veel masseren, shockwave-therapie en elke avond ijs en rust kwam vrijdag het spannende moment; ik ging voor de behandeling uit een proefloopje doen van 5 kilometer en dit voelde goed, ik voelde het nog wel maar het deed geen pijn meer. Na overleg met Jeroen (de Fysiotherapeut) besloot ik te gaan lopen zaterdag, maar rustig lopen en niet aanzetten was zijn advies.

In de weken voorafgaand aan deze marathon had ik via via een mail adres gekregen van iemand uit de buurt die ook deze marathon wilde gaan lopen. Na wat mailcontact mocht ik met deze man, genaamd Hildo Jansma, meerijden.

Zaterdagochtend om 06:45 uur werd ik opgehaald en vertrokken we naar Zouteland in Zeeland voor wat bekend staat als de zwaarste en mooiste marathon van Nederland. Om 09:35 uur aangekomen aldaar ff een bakkie gedaan en bij de start van de mountainbikers gekeken om 09:30 uur vertrok de bus naar de startplaats in Burg-Haamstede. Na een uurtje in de bus kwamen we aan bij de sporthal van Burg-Haamstede waar de omkleedgelegenheid was, rustig omgekleed en tas ingeleverd, de tassen werden dan naar de finish in Zouteland gebracht.

Samen met Hildo liep ik wat warm en rekte goed mijn spieren op. We liepen richting startvakken waar ik plaats nam in het vak 3:30:00/4:00:00 uur. Het plan voor vandaag was dus rustig lopen zo’n 5 min/km. In het startvak kwam ik nog wat hardloopkennissen tegen waar ik gezellig een praatje meemaakte. Na een praatje van de commissaris van de koning van Zeeland werd er afgeteld met de klok mee die 12 uur sloeg.

Met zo’n 1850 lopers gingen we onder zeer goede omstandigheden (18 graden, een klein zonnetje en weinig wind) op pad voor deze barre tocht, het was vandaag wel erg vochtig en klef, ik zweette dan ook enorm en moest goed drinken.

De eerste kilometers moest ik mezelf inhouden om het tempo van 5:00min/km aan te houden. Door het bos de eerste heuveltjes over en over de Neeltje-Jans, ook zat er nog een stukje strand van 1 kilometer in het eerste gedeelte. Na 10 kilometer werd ik nog luid aangemoedigd door Bram en Sophie (hardloop-kennissen uit Gouda). De eerste relatief makkelijke 20 kilometer gingen lekker en stond er ook veel publiek, soms was er maar een paadje van 1 meter breed tussen de luid klappende en juichende mensen door die ook je naam roepen (naam staat op het startnummer), het kippenvel staat dan wel op je lijf en doet je denken aan de Alpe d’huez. Maar na 20 kilometer begon het pas echt toen we de dijk afliepen om voor 6 kilometer op het strand te blijven.

Halverwege kwam ik door in 1 uur en 44 minuten. Op sommige harde stukken na liep je door mul zand dit koste erg veel kostbare energie. Toen ik na deze 6 zware kilometers gesloopt en aangemoedigd door vele toeschouwers de dijk weer op ploeterde was er gelukkig een drinkpost waar ik al wandelend een lekker colaatje dronk. Ik probeerde in de kilometers die volgde wat te herstellen van de zware kilometers over het strand maar dit viel niet mee want er zaten vele hoge duinheuvels in. Na 30 kilometer was er zelfs een trap met 50 treden waar ik de verkramping goed voelde, maar mijn blessure bleef wonder boven wonder rustig.

Na nog vele trappetjes en heuveltjes kwam het einde van deze barre slijtageslag in zicht. Bovenop elke heuvel en trap stonden mensen die je naar boven schreeuwde en je van alles aanboden boven (dropjes, wijngums, druiven, bananen, drinken en zelfs bifi-worst). Bij elke drinkpost wandelde ik even om me te goed te doen aan wat bouillon en cola.

Met de finish in het zicht nog een trap op en af naar het strand om na 600 meter weer met een trap het strand af te gaan over een dijk waar ik 2x moest stoppen om de kramp uit mijn verzuurde benen te rekken. Uiteindelijk finishte ik uitgeput in een tijd van 3:51:34 als 235e van de 1384 gefinishte lopers (bijna 500 uitvallers) en als 71e van de mannen in mijn categorie 35+. Ik denk niet dat ik deze loodzware marathon snel nog eens zou lopen, al ben ik wel blij dat ik hem gelopen heb.

Mijn bovenbeen heeft het overleeft en ik wil langs deze weg graag Jeroen de fysiotherapeut danken voor het opkalefateren van mijn bovenbeen. Na een heerlijke frisse douche en een lastige omkleedpartij waarbij elke keer overal de kramp in schoot moest ik nog even op mijn reisgenoot Hildo wachten die ook de marathon uitliep, zijn tijd was 4:29:01.

Om 18:45 uur was ik weer thuis en heb ik na een sate’tje en een soepie eerst ff een uurtje op bed gelegen.

© Erwin van der Ham