Wij lopers zijn heel sportief, denken we, zeggen we, en zo lijkt het ook. We zijn ook heel aardig tegen onze medelopers, hebben belangstelling voor hen en we praten graag over hoe een “wedstrijd” verlopen is, vooral met mensen die iets minder snel lopen. Zo vergaat het de meesten van ons en zo ook ene Jannus,…

Opvallend zo stil het is op de diverse fora over de verschrikkelijke gebeurtenissen in Boston. Iedereen is er stil van lijkt wel. We kennen allemaal hoe je je voelt in een druk finishgebied. Wachten op je vriend of vriendin. De aankomst als loper. Emoties bij je prestatie. Medaille als beloning. Een afsluiting van een training…

Die Belgen… Ze zijn toch zo vindingrijk! En fantasie dat ze hebben! Vooral in het verzinnen van namen voor prestatielopen. Neem nou Mol, een middelgrote plaats ergens in België. Daar staat een school. College noemen ze dat daar. Dit college bestaat 100 jaar. Dat moet gevierd worden.

Toen ik een aantal jaren geleden eindelijk volwassen genoeg werd om te begrijpen dat er een heel mooie en leuke loopwereld na de marathon is, hoorde ik iedereen praten over de fantastische maar o zo zware 60 van Texel. Daar moest ik dus bij zijn. In 2007 heb ik de grote reis van het diepe…

Ze is die zaterdag moe, slap en futloos. Zeg maar: uitgeput. Zou het voorjaarsmoeheid zijn of bloedarmoede? Ze let er wel op dat ze genoeg ijzer consumeert maar toch… Je weet maar nooit. Voor de zekerheid wordt haar bloed nagekeken. Volgende week hoort ze van dokter Dorp wat er aan de hand is.