Bij de 3000m baantrimloop in Apeldoorn was mijn eindsprint weer als vanouds. Na afloop gaf medeloper Rene van Vliet mij het advies om eens veel eerder aan te gaan en te kijken wat er dan gebeurde. 18 september bij de 1000m in Epe voegde ik na 400m daad bij woord en knalde vol door.

Het ging heel goed en een supertijd lag in het vizier, tot 200m voor finish waar normaal alle registers opengaan. Plots bevond ik me in de fase waar David Banner in de hulk veranderd met dat verschil dat ik mijn hele lichaam voelde opzwellen en langzaam in een standbeeld veranderde. Een standbeeld staat stil en dat deed ik nog net niet.

Aan alle kanten speerden mensen langs me heen die het maar lastig vonden, zo n standbeeld midden op de baan. Op de Veluwe is momenteel een afschotverbod en dat was mijn geluk. Wat kan de laatste 100m in slechts 13 per uur op zo’n moment opeens verschrikkelijk lang zijn.

In de uitslagen zie je dan dat opa Cees Weeda (61) 3.11 loopt en na afloopt zeurt dat het achteraf veel te langzaam ging in het begin. Achteraf, want vooraf zag hij er als een berg tegenop. Volgende keer ga ik gewoon weer de laatste 200m sprinten of ik moet er voor kiezen alleen afstanden tot 400 te gaan lopen.

© Rinus Groen – Apeldoorn