De start is laat. Om 14.30 zal het startschot gelost worden. Dat is wel zo prettig voor hen. Eerst uitslapen. Ontbijt op bed. Hondje naar buiten. Op het gemak de sportkleren bij elkaar zoeken. Nog een beetje kletsen in de zon. Kopje koffie erbij. En zo glijdt de ochtend naar de middag. Opeens merken ze dat ze nu toch haast moeten maken.

De Wolde bosloop bestaat al jaren. Haar vriend heeft er vaker gelopen. Hij vindt het een mooie loop. Bovendien is er een verloting na afloop. Dat vindt hij leuk! Omdat hij nooit bij de eerste drie mannen finisht maakt hij in de verloting nog kans op een prijs. Voor haar is het de eerste keer dat ze in Lingen gaat lopen. Een goede collega van haar vriend heeft ook het plan opgevat om daar te gaan lopen. Ook al is het weekend, Vriendje vindt het leuk om hem bij de loop te ontmoeten. Hun goede loopvrienden zullen ze hier niet zien. Zij hebben andere plannen. Maar morgen zullen we elkaar treffen in Duitsland. In de plaats Oesfeld. Fix heeft dat afgesproken met Vriendje. Oesfeld ligt niet naast de deur, maar dat is geen probleem voor hen.

De organisatie is al druk bezig als zij naar de inschrijving lopen. Kwik Kwak komt breed lachend op Vriendje af. Ze schudden elkaar de hand. Kwik is verheugd om zijn collega in het weekend te zien. Dat is wederzijds. Kwik heeft niet veel tijd voor een praatje. Er moet nog veel gebeuren. Hij is niet voor niets de organisator van deze loop. Bij de inschrijving ontmoet Vriendje nog meer bekenden. Heijzo, de grondlegger van deze loop. Heijzo loopt zelf ook en is bovendien een naaste collega van Vriendje. Ook Guus, die een collega is. Hij is een tijd lang geblesseerd geweest. Dit is de eerste loop, sinds zijn blessure, waar hij aan meedoet. Voor hem is nu het lopen belangrijker dan van zijn collega’s, winnen. Kars is ook een goede bekende van Vriendje. Al met al is het een gezellig weerzien voor Vriendje en de zijnen.

En zo is het al snel half drie. Zij wil Hondje in de auto laten als ze loopt. Dan hoort ze haar naam roepen. ‘Zal ik Hondje meenemen?’ Het is Sjennie, zij zit vaak achter de inschrijftafel. Vandaag hoeft ze niet op haar post te zijn. Zij wil graag Hondje onder haar hoede nemen. Hondje loopt gedwee met Sjennie mee. Nu kan zij zonder zorgen starten.

Het startschot gaat. Vriendje schiet er als een haas vandoor. Sinds zij samen zijn, gaat het lopen hem goed af. Zou dat komen doordat zij hem teveel verwent? Haar goede zorgen? Haar liefdevolle aandacht? Het zou zomaar kunnen. Of ze het leuk vind dat hij tegenwoordig zo snel is? Eigenlijk niet. Zij wil sneller zijn dan hij is. Helaas is dat niet meer zo. Ze zal harder moeten trainen. Of maar accepteren dat ze hem niet meer voorbij loopt. Ach, ze gunt het hem wel. Hij moet zijn manlijke eer hooghouden. Goed voor zijn ego.

Het is een bosloop en dus lopen ze kris kras door het bos. Niet het gemakkelijkste parcours. Voor het lopen hebben ze hier nog met Hondje gewandeld. Ze wezen elkaar waar boomwortels boven de grond uitstaken. Het is extra opletten tijdens een bosloop. Ze heeft nog steeds last van valangst. Na haar valpartij van vorige week is het weer opgelaaid. Het lijkt een trauma voor haar te worden. Moet ze nu bij een psychiater op de bank? Tijdens een loop, zoals deze, houdt ze zich in. Ze loopt liever een paar minuten langzamer dan dat ze een paar ribben kneust, schaafwonden op haar knieën of ander letsel oploopt. Daarom lopen velen haar voorbij. Het moet dan maar. Ze heeft voor de vijf kilometer gekozen. Vriendje loopt de tien kilometer. Hun wegen scheiden hen op een kleine 200 meter voor de finish. Het valt haar op dat bijna iedereen linksaf slaat terwijl de vijf kilometer rechtsaf moet. Zij wordt dan ook gewaarschuwd door een oplettende kijker aan de kant van de weg. Aardig van deze om zo alert te zijn. Ze roept dat ze ‘de vijf’ doet. Dat wordt goedgekeurd.

In een tijd, waar ze zich me eigenlijk voor schaamt, finish ze. Sjennie staat met Hondje in de zon te genieten. Ze bedankt haar en neemt Hondje van haar over. Ze gaat de herinnering halen. Dat is een boerenmetworst! Niet slecht! Bij de loterij valt ze niet in de prijzen. Maar wat schetst haar verbazing? Ze blijkt als eerste dame gefinisht te zijn op de vijf kilometer! Ze krijgt felicitaties en een mooie prijs. Joepie! Ze is zo blij als een kind. Wat zal Vriendje opkijken als ze hem dit vertelt.

Ondertussen maakt ze foto’s voor de site van Foxi. Heeft hij ook wat omhanden. Morgen zien ze hem en de zijnen, dan zal ze het fotomateriaal overhandigen. Als Vriendje finisht, is Hondje helemaal blij. Ze genieten nog even van de zon en de lopers die finishen.. Dan gaat Vriendje zijn worst halen. Hij is wel zo gelukkig met een prijs op zijn startnummer. En zo zijn ze beiden in de wolken.

© Iris Bouman-Hoogerdijk – Nieuwolda