Prijsuitreiking Noordwijk aan Zee – Loopkrant.nl

18 juni 2012. 10de strandloop Noordwijk aan Zee. Het heeft lang geduurd maar is vlug gegaan. De tiende en laatste strandloop is een feit. Vanavond de prijsuitreiking in de Bowling. Dat is bij iedereen bekend. Zij arriveert in de middag. Het weer is goed. Ze gaat met Hondje relaxen op het Hondenstrand. Een parkeerplaats is niet gemakkelijk te vinden. Zeker niet in de schaduw.

Dan ziet ze een plekje. Pal in de zon. Het is niet anders. Ze mag blij zijn dat haar auto staat. Ze stopt van alles in een tas wat ze denkt nodig te hebben. Dan sjokken Hondje en zij naar het strand. Het is er gezellig druk met Honden en hun families. Na een paar uur stappen ze op. Ze moet zich nog omkleden voor het lopen.

Ze trekt het nieuwe ‘strandloopshirtje’ aan. Het zit haar als gegoten. Geen verkleinde mannenversie. Nee, een echt getailleerd dameshemdje. Erg attent van de sponsor. Veel lopers hebben hun nieuwste aanwinst aangetrokken. De organisatie is druk doende. Ze maakt er foto’s van. Voor de laatste keer. Alles wat nu gebeurt, is voor de laatste keer. Ze is er een beetje weemoedig van. Ze wordt door haar zomerliefde geknuffeld. Het kan nu nog. Een jaar lang leven ze beiden hun eigen leven. Tijdens de strandlopen is het dik aan tussen hen. Maar na tien weken is het over en uit. Zijn vriendin heeft er geen moeite mee. Haar vriend ook niet. Ze weten van de ‘hoed en de rand’. Het is een onschuldige liefde. De mensen van de organisatie zijn nog even vrolijk bezig als de eerste keer. Het lijkt alsof ze geen vermoeidheid kennen. Natuurlijk verheugen ze zich ook op de prijsuitreiking. Het brengt veel werk met zich mee maar het geeft hen ook veel voldoening. De Strandlopen in Noordwijk worden zo gewaardeerd door de lopers en de kijkers. Het is bijna een toeristische attractie geworden.

Het strand is hard. De zon verschuilt zich achter de wolken. Er is bijna geen wind. De temperatuur is goed om te lopen. Ook deze tiende keer is het moeilijk om de lopers op één lijn te krijgen. De snelle mannen proberen een meter voor de rest te starten. Er wordt gedreigd dat ze anders maar achteraan moeten sluiten. Dan weten ook deze mannen hun plaats.

De starttoeter gaat en de meute zet zich snel in beweging. De kinderen rennen hun kleine beentjes bijna voorbij. Het is altijd weer leuk om te zien hoe snel dat grut kan lopen. Ze geven alles in de eerste honderd meter. Vaak gaan ze dan wandelen, de hand in de zij en achterom kijkend naar hun vriendjes en vriendinnetjes. Het gebeurt nogal eens dat er een kind valt. Gelukkig zijn er tot nu toe geen ernstige ongelukken gebeurd. Het is een geruststelling dat er altijd EHBO aanwezig is. Ook rijdt er altijd een auto mee van de reddingsbrigade. Dat kan altijd nuttig zijn. Voor zover zij weet is die auto nog nooit nodig geweest.

Ze loopt lekker vanavond. Eigenlijk was ze van plan om er een duurloopje van te maken. Dat blijkt, in een groep, toch altijd moeilijk te zijn. Het is altijd leuk om iemand voor te blijven, van haar niveau, of achter iemand aan te lopen die ze net bij kan houden. Dus ook deze laatste keer. Haar loopvriendin uit Zoetermeer ziet ze niet voorbij komen in de eerste vier kilometer. Maar ze kent de krachten van haar vriendin. Het is dus zaak om haar zolang mogelijk voor te blijven. Onderweg is er twee keer een drankpost. Dat is goed geregeld. Het is dorstig weer. Vriendin loopt haar op de hielen tot en met de zesde kilometer. Dan is het gedaan en wordt ze voorbij gelopen. Ze kan het goed hebben. Vriendin is nog jong in haar ogen. Ze schelen vijftien jaar. Dan móét de vriendin zelfs sneller lopen. Dat is vriendin aan haar leeftijd verplicht. Bij de finish is er water en een appel voor de dorst. Zus is al in de kleren. Zij deed de vier kilometer. Veel tijd om te praten gunnen ze zich niet. Zij loopt met Hondje naar de auto om snel naar de Bowling te rijden voor de prijsuitreiking. Onderweg raakt ze in gesprek met Blondie. Deze keer voor hem geen prijs. Zijn blessure speelde op. Blondie vertelt over zijn werk in Duinrell. Daar vermaakt hij de mensen als… kikker. Ze kan het zich voorstellen dat hij het goed kan. In het dagelijkse leven is hij ook zorgeloos. Ze nemen afscheid voor een jaar.

Het wordt al donker als ze bij de bowling parkeert. De dagen worden snel korter om deze tijd. Er zitten lopers buiten. Gezellig is dat. Een praatje over het lopen is dan snel gemaakt. Als ze binnen is krijgt ze een paar muntjes voor een drankje. Dat krijgt niet iedereen. Alleen de vrijwilligers en de sponsors. Nou is ze geen vrijwilliger. Ze heeft er wel gewoonte van gemaakt om vrijwillig (kunst)prijzen beschikbaar te stellen. Ook is een jaarlijks ritueel, voor haar, dat ze een bokaal voor de oudste loper of loopster beschikbaar stelt. Dat heeft ze verzonnen na het overlijden van haar man. Zo blijft zijn naam genoemd. Dat vindt ze belangrijk. Ze is de organisatie nog steeds dankbaar voor die keer dat haar man gereanimeerd werd op het strand na zijn ‘vier’ kilometer. Dat was in 1999. Daarna heeft hij nog een aantal jaren cadeau gekregen.

En vanavond is hij er voor haar gevoel toch bij. Ze zal de bokaal uitreiken aan de oudste loper. De man is al in de zeventig. Ziet er uit als een frisse zestiger. Is goed van de tongriem gesneden en opgewekt van humeur. Zo zouden er meer moeten zijn! Nu zijn negenen negentig procent van de lopers opgewekte mensen. Komt dat door het lopen? Of gaan opgewekte mensen lopen? De kip en het ei. Ze haalt een drankje bij de bar. De prijsuitreiking voor de kinderen is al begonnen. Haar vrienden zijn wat later dan zij. Als ze aan haar tweede drankje toe is komen zij binnen. Hij trakteert vandaag. De reden is dat hij een paar dagen geleden jarig was. Gelukkig heeft ze er aan gedacht en een cadeautje voor hem meegebracht. Hij is er blij mee.

Voor ze er erg in hebben is de prijsuitreiking voor de senioren begonnen. Nu is het zaak om op te letten. Zus valt in de prijzen. Zus is verbaasd. Ook manlief, van haar vriendin, mag op het podium staan. Vriendin komt net een paar punten te kort. Ze zou een prijs kunnen hebben als…Voor haar is het geen verrassing. Zij had al snel haar zeshonderd punten binnen. Bloemen, wisselbeker en een gewone beker! Het kan niet op in Noordwijk. Haar vrienden en zij blijven nog even hangen. De hapjes worden rond gedeeld. Ze nemen nog een drankje. En dan is het toch tijd om definitief afscheid te nemen.