Het klinkt een beetje als een variant op een Bananasplit, maar een negative split is een hardloopterm, die betekent dat je de tweede helft van je loop sneller aflegt dan de eerste helft.

Als hardloper eindig ik vrijwel altijd sneller dan ik begon. Dat komt omdat ik altijd heel voorzichtig ben met mijn energie, want ik wil zeker zijn dat ik de de hele geplande afstand afleg. Ik maak me altijd zorgen dat ik het niet zal volhouden, en daarom kies ik voor een heel behoudend looptempo. Liever de hele afstand afgelegd, dan te snel gelopen en afgehaakt! Daarnaast vind ik negative splits niet zo moeilijk, omdat halverwege mijn rondje mijn lichaam lekker is opgewarmd, en het lopen soepeler gaat. Ik word als vanzelf sneller!

Maar hoe zit het met mijn negative splits als moeder? Dat vind ik aanzienlijk moeilijker. Toen mijn kinderen nog klein waren, voelde ik een overweldigende liefde. Ik voedde op verzoek, pakte ze altijd op als ze huilden en had eindeloos geduld en aandacht.

Maar nu de jongste 8 is, en de oudste 17 overvalt me soms een gevoel van moeheid en ongeduld. Dan verlang ik naar rust en stilte, en dat ze even níéts aan, en van me vragen. Vervolgens maak ik me dan weer zorgen of ik al mijn moederkruid verschoten heb in hun baby-, peuter- en kleutertijd. Heb ik toen teveel energie gebruikt, waardoor er nu onvoldoende over is voor hun tienertijd? Doe ik als moeder als het ware een positive split?!

Gelukkig kan ik dan altijd nog gaan hardlopen, om zo mijn moederlijke energiedepots weer aan te vullen. En dan loop ik als moeder weliswaar geen negative split, maar ook geen positive split.

© Nicole Orriëns / http://www.renmamaren.com/