Juli 2012. ’s morgens in de vroegte vertrekt ze uit Gouda. Ze wil in Bovensmilde gaan lopen. Dat is ruim twee uur van Gouda vandaan. Het ligt op de route als ze naar huis gaat. Het regent onderweg. Zacht en hard en nog harder. Maar goed, het is nog geen middag. De start is pas om veertien uur. Eens zal er toch wel een droog moment zijn? Ze hoopt dat dat is, als zij de tien kilometer loopt.

IJsvereniging Voorwaarts uit Bovensmilde organiseert samen met SV Friesland een vier mijl, een tien en een eenentwintig kilometer prestatie- en wedstrijdloop op deze zaterdag. Voor de kinderen zijn er ook wedstrijden georganiseerd. Al met al zal het er druk zijn. Zij is er dan ook ruim op tijd. De zon schijnt als ze de auto parkeert. Ze gaat zich meteen inschrijven voor de tien kilometer. Er zit nog niemand achter de inschrijftafel. Al snel komt er een dame aangelopen. Eigenlijk is de inschrijving nog niet geopend. Maar zij kan haar startnummer wel krijgen als ze gepast betaalt. Dat kan ze. En zo heeft ze haar startnummer al. Ze bestelt een kop koffie en maakt een praatje met de inschrijfdame. Dan gaat ze met Hondje de braderie bekijken. De ijsbaan is gezellig ingericht met kraampjes en kermisattracties. Kinderen verkopen hun overtollig speelgoed vanaf een kleedje. Er kan Duitse braadworst gegeten worden. IJs en snoep. Aan niets is gebrek. Alle ingrediënten zijn aanwezig voor een gezellige middag. Helaas gaat het regenen. En niet zo zachtjes ook. Kinderen vluchten met hun spullen naar een droger onderkomen. Zij rent met Hondje naar de auto. Ze knijpt een oogje dicht. Ze is best moe van vroeg opstaan en dat hele eind rijden.

Ze wordt wakker van een startschot. Niet haar afstand, maar die van de kinderen. Het is droog geworden en de zon schijnt. Ze eet een banaan en gaat zich omkleden. Wat zal ze aantrekken? Blijft het droog? Gaat het regenen? Moeilijk hoor. Ze besluit om een T-shirt aan te trekken en een pant tot op de knie. Ze gaat rekken en ziet een paar bekenden van SV Friesland. De man loopt ook de tien kilometer. Zijn vrouw wil graag met Hondje wandelen al zij loopt. Dat is prettig. Het is nu te warm om Hondje in de auto te laten wachten. Er valt nog een bui. Maar… als de tien kilometer start is het droog. De zon gaat zelfs weer schijnen.

Ze lopen een rondje door het dorp. En nog één. Dan slaan ze af naar rechts en lopen daar een rondje. Even later holt de meute het dorp uit. Recht zo die gaat. Aan het eind van de weg rechtsaf. Een lang pad. Hier is het vijf kilometer punt. De tijd die ze gelopen heeft valt haar niet tegen. Twee maal deze tijd en ze heeft een mooie eindtijd. Zo rekent zij zich rijk. Het parcours is eigenlijk een vierkant. Zij vindt dat wel zo prettig. Weer rechtsaf. De man, van de vrouw die met Hondje wandelt, heeft haar nog niet ingehaald. En weer gaan de lopers rechtsaf. Het laatste stuk. Heel in de verte ziet ze de finishboog. Dan hoort ze snelle voetstappen achter zich. Is dat die loper in het groen die ze ingehaald heeft? Nee! Het is de man, van de vrouw…. Hij puft en hijgt. Is blij dat hij naast haar loopt. Het heeft hem veel moeite gekost. Ze besluiten om samen te finishen. Dat lukt. De speaker prijst hen luid en duidelijk. Na de finish geven ze elkaar een schouderklop. Dat hebben ze toch maar mooi gedaan, deze veteranen van hetzelfde jaar!

© Iris Bouman-Hoogerdijk – Nieuwolda