Met het stijgen van de jaren wordt alles geleidelijk aan minder. Je bent sneller moe, je hebt meer pijntjes en je krijgt een verweerd gezicht. Als er dan opeens een enorme opleving is dan geeft dat de burger weer moed. Neem nu Cees Kraaijeveld. Zijn 5000m is in de loop der jaren langzaam van 14 naar 15, naar 16, naar 17 en soms zelfs 18 minuten gegaan.

Nog even en hij hikt net als mij tegen de 20 minuten aan zou je denken. Nee hoor, opeens loopt hij 16.57 in Wageningen. En het zag er uit alsof er met een beetje pijn lijden nog wel een seconde of wat vanaf kon. Over 3 jaar wordt hij 60 en lonken er weer Nederlandse records, Nederlandse, Europese- en Wereld kampioenschappen. Voor een Kraaij is al dat goud onweerstaanbaar. Op de dag van de wedstrijd had hij ’s middags trouwens wel even een uurtje in zijn nest gelegen.

© Rinus Groen – Apeldoorn