April 2012. Er worden vandaag niet zoveel loopjes in het Noorden georganiseerd. Dus we hoeven niet te kiezen. We gaan naar Sellingen. De 14 Gehuchtenloop. Egbert had gisteren nog het plan om de halve marathon te lopen. Vanmorgen had hij het over tien kilometer. Zijn benen voelen niet optimaal fit beweerde hij.

Het weer is ook minder dan gisteren. Er staat een gure wind. Af en toe valt er een drup regen. De lucht ziet dan ook egaal grijs. Het kan veranderen. Niets is zo veranderlijk als het weer. Het weer verandert niet. Door het gure weer én vanwege de stijfheid in zijn benen, besluit EB nu definitief om tien kilometer te gaan lopen. Ik was het al van plan. We halen eerst ons startnummer. Egbert ziet wat bekenden van zijn werk en van vroeger. Als hij daarmee staat te praten zie ik Anneke en Piet aan komen lopen. Anneke is gek op Hondje en andersom. Piet gaat eenentwintig kilometer lopen. Anneke wil graag de bossen in om te wandelen. Hondje mag met haar mee. Dat is gezellig voor hen beiden. Zo kunnen EB en ik met een gerust hart lopen. In het startvak zie ik een paar clubgenoten van de dinsdagmiddagtraining. Natuurlijk hebben we al meer Aquilo-ers gezien. Ze zijn duidelijk te herkennen aan hun zwart-gele loopoutfit. Die clubkleding heb ik nog niet. Maar wat niet is kan komen. Harm Noor is de speaker vandaag. Bij veel wedstrijden van het Univé circuit is hij aanwezig. Hij praat alles aan elkaar. Bovendien is het boeiend om naar hem te luisteren. Er ligt geen startmat bij deze loop. Dus schuifel ik zover mogelijk naar voren om zo min mogelijk seconden te verliezen. Eb staat achter mij. Na het startschot loopt hij mij snel voorbij. Ook Piet van Anneke laat mij zijn hielen zien. Niks aan de hand, we zijn net gestart. Er kan nog veel gebeuren. Ik heb koude handen en voeten. Mijn handen worden warm na een paar kilometer lopen. Met mijn voeten wil het niet zo lukken.

De wind is stevig en guur. Het regent gelukkig niet. De zon laat zich niet zien. Als het maar droog blijft. Dat is voorlopig onze wens. Er is een stevige zijwind. Als we linksaf slaan hebben we meewind. Dat voelt meteen een stuk prettiger. Dan gaan we weer naar links en hebben de zijwind aan de andere kant van ons lichaam. Mijn voeten zijn nog steeds koud na de eerste vijf kilometer. Zullen ze nog warm worden? Ik verwacht het wel. Na het zeven kilometer punt voelen we de gure wind die nu tegen is. Dat blijft zo tot aan de finish. Aan de laatste kilometer lijkt geen eind te komen. Voor mijn gevoel loop ik niet langzamer dan daarnet. Mijn voeten zijn nog steeds niet warm. Dan hoor ik de stem van Harm Noor. Ik hoor hem omroepen dat EB finisht. Hij vraagt nog waar ik ben. ‘Die komt eraan’, antwoordt Egbert. Ondertussen finisht ook de tweede dame. Als er niemand tussen de tweede dame en mij loopt zal ik als derde dame overall finishen. Dat zou leuk zijn! Als Harm mij aan ziet komen lopen roept hij enthousiast:’Daar komt de derde jonge dame aan’. Die Harm! We geven elkaar een highfive als ik hem passeer. Egbert staat mij op te wachten. Menige loper vraagt zich af of het wel tien kilometer was die we gelopen hebben. De gelopen tijden zijn bar slecht. Iemand weet te vertellen dat het parcours elf kilometer lang was. Dat klinkt beter. Maar dan nog liep ik geen supertijd. En dat terwijl mijn gevoel anders was.

We gaan ons startnummer terugbrengen. Krijgen daarvoor in ruil een heerlijke gekruide Groningse leverworst. Niet van, maar van… Al grappend lopen we naar de auto. Daar zit Anneke met Hondje op ons te wachten.

© Iris Bouman-Hoogerdijk – Nieuwolda