Juni 2012. 2de Strandloop Noordwijk aan Zee. Het is broeierig warm op deze eerste officiële zomerdag. Er is een bui voorspeld. Niet zomaar een bui. Een heftige bui met regen en onweer. In de middag zal het hier en daar gaan regenen. Zij is al vroeg op pad naar Noordwijk. De nacht heeft ze in Katwijk aan Zee doorgebracht. Een prachtige zonsondergang heeft ze gezien. Wat was het een fijne avond aan zee op de boulevard. Tot bijna middernacht zaten de mensen op het strand. Een fles wijn erbij of een lekker ijsje en de avond kon niet meer stuk.

De zon laat zich weinig zien op deze donderdag van de tweede strandloop. Toch is het buiten goed toeven. Het is eigenlijk te warm om in te spannen. Zij ligt dan ook de hele dag op het hondenstrand met Hondje een boek te lezen. Af en toe wandelen ze een stukje. Hondje heeft vandaag geen zin in een grote wandeling. Niks voor haar die warmte. Afkoelen in zee, dat doet Hondje het liefst. Ze staat in zee dan ook een beetje naar het strand te staren. Meer doet ze niet.

Zij vreest dat de strandloop afgelast zal worden. Haar mobieltje houdt ze bij de hand. In een enkel geval belt de organisatie tijdig dat de strandloop niet doorgaat. Ze hoort de hele dag niets. Dan toch maar loopkleding aan trekken en naar de Koningin Astrid boulevard rijden om te parkeren. Boven zee hangt een akelige donkere lucht. Het ziet er niet best uit. Ze praat met lopers nog over het dreigende weer. De meningen zijn verschillend. De één zegt dat de bui pas tegen middernacht zal losbarsten. Een ander beweert dat het zal regenen als er gestart wordt. Ze zullen het merken. Haar vrienden uit Zoetermeer zijn er ook weer. Vorige week hadden ze een feestje.

Op het strand is de organisatie druk in gesprek met elkaar. Er wordt overlegd. Na een paar minuten vraagt de speakster om aandacht. In verband met het weer heeft de organisatie besloten om de acht kilometer niet door te laten gaan. Het is een te groot risico om acht kilometer te lopen. Er kan twee of vier kilometer gelopen worden. Met het klassement zal het goed komen. Daar hoeven de acht kilometer circuitlopers niet bang voor te zijn. Zij is opgelucht. Vier kilometer is te doen. Dat zullen ze wel redden. Hondje ligt bij de kar. Zij kan daar altijd nog onder kruipen als het gaat regenen.

Het regent al als startschot gaat. De meute zet zich in beweging. Het strand is wat zachter dan vorige week. Toch is het goed te belopen. Veel kinderen keren bij de eerste kilometer om. De rest loopt nog een kilometer door. Het is een heel apart gezicht dat iedereen omkeert bij de twee kilometer. Dat is nog nooit vertoond. Van haar zomerliefde krijgt ze de stempel. Hij kan het niet nalaten om ‘schoonheid’ tegen haar te roepen. De wind komt uit zee. Het voelt voor haar vreemd om de vier kilometer te lopen. Zolang ze aan de strandlopen meedoet, en dat is al heel lang, loopt ze acht kilometer. Voor haar gevoel gaat het super snel. Als ze net gefinisht is barst de bui los. Snel zakt de temperatuur. IJzig koud voelt het aan. Donder en bliksem doorklieven het luchtruim. De wind steekt op. Het zand stuift horizontaal over het strand. Vlug loopt ze naar Hondje. Samen schuilen ze even bij de kar. Dan rennen ze naar de politiepost om daar nog even te schuilen. Met haar vrienden heeft ze afgesproken om naar de Mac te gaan. Als ze elkaar hebben gevonden rennen ze drijfnat de Mac in. Ze zijn niet de enige lopers die daar hun schuilplaats hebben gevonden. Ze drogen zich af en trekken droge kleding aan. Onder het genot van een bak troost weet zij nog een smeuïg waar verhaal te vertellen. De vrienden hangen aan haar lippen. Als het verhaal verteld is, de koffie op is en Hondje haar broodje achter haar kiezen heeft regent het nog zachtjes.

© Iris Bouman-Hoogerdijk – Nieuwolda