Het is moederdag. Niet voor haar. Ze is wel moeder. Dat wel. Ooit, heel lang geleden had ze twee lieve dochtertjes. Een blond en een donkerharig meisje. Ze vierden toen wel moederdag. Dat was leuk. Dat was gezellig. En ook vaderdag. Maar de meisjes zijn er niet meer. De vader, haar man, is een kleine twee jaar geleden overleden. Nu heeft ze een lieve vriend. Hij is kinderloos en zijn moeder is er ook al niet meer.

Hij denkt niet aan moederdag. Zij nog wel. Een beetje met pijn in haar hart. Ze laat dat aan hem niet merken. Het heeft geen zin om het verleden terug te halen. Gelukkig dat ze het lopen heeft ontdekt. Dat is een goede uitlaatklep voor pijn en verdriet.

Vandaag hebben ze besloten om naar Veendam te gaan. Niet zo ver weg van haar woonplaats. De Valkema Parkstadloop. Ze hebben deze loop al verschillende keren gelopen. De organisatie verandert het parcours nog wel eens. Steeds weer is het een verrassing welke kant ze uit starten. Ook nu is het weer een klein raadsel. Zij en hij hebben zich ingeschreven voor de tien kilometer. Twee ronden van vijf kilometer zullen ze lopen. Beiden als recreant.

Als zij in het starvak staan zien ze een, voor hen, bekende loopster in haar dagelijkse kleding. Deze loopster is al meer dan een jaar geblesseerd. Ze rolt van de ene in de andere blessure. Wat dapper van deze loopster dat ze toch komt kijken. Ze babbelen wat en voor ze het weten wordt het startschot gelost. Weg zijn de lopers! De eerste honderd meter lopen de lopers elkaar voor de voeten en op de tenen. Het is duwen en douwen. Zij vindt dat altijd eng. Het is jammer dat het Univé loopcircuit geen startmatten heeft. Was dat wel het geval dan had ze niet zo vooraan hoeven te starten. Dan gaat de tijd in zodra er over de startmat gelopen wordt. Nu is dat niet het geval. Sta je in het midden, of zelfs achteraan, dan scheelt het heel veel seconden of zelfs een minuut op de eindtijd. Zij wil ook zo min mogelijk seconden verliezen. Net zoals de snelle jongens en meisjes.

Hij passeert haar. Ze probeert bij hem in de buurt te blijven lopen. Ze ziet een vrouw van haar leeftijd. Die vrouw loopt goed vandaag. Of loopt zij slecht? Zij heeft natuurlijk gisteren ook al tien kilometer gelopen. Voor vandaag verwacht ze toch dat het aan haar tijd te zien is. Ach, als ze als recreant loopt vindt ze tijd minder belangrijk. Het is een bochtig stratenparcours in Veendam. Wel gezellig maar niet echt een snel parcours. De zon is gaan schijnen en dat maakt het allemaal nog gezelliger. Hondje is met de vrouw mee van een bevriende loper. Zij en Hondje kunnen het goed met elkaar vinden. Die vrouw maakt ook foto’s van hen. Dat is altijd leuk voor lopers. Ze zien zichzelf graag lopen. De loopster van haar leeftijd finisht voor haar. De speaker looft en prijst haar. Dat heeft ze verdiend. Deze loopster zit nog lang niet achter de geraniums.

Hij en zij finishen vlak na elkaar. Ze leveren hun nummer in en krijgen een mooi functioneel shirt. Ze kijken ook nog even in de sportwinkel. Daar vindt hij nog een mooi zomers loopshirtje. Ze smikkelen nog een ijsje. Kijken nog wat rond met Hondje. En dan is het uit met de pret. Ze rijden blij van zin naar huis en haard.

© Iris Bouman-Hoogerdijk – Nieuwolda