Een geheel verzorgde natte baanloop bij AV Veluwe.

Ik heb op woensdag 25 april 2012 op de Orderbosbaan weer eens aan een echte baanloop meegedaan. Andere verenigingen noemen dat dacht ik een “trainingspakken-wedstrijd” zo’n eerste wedstrijd van het seizoen. Wij niet. Wij noemen dat een “regenpakken-wedstrijd” bij Veluwe.Eerst een beetje inlopen, kijken naar de Cooper-test en een beetje kwekken hier en daar. Dan spikes aandoen en inlopen met Tim van den Brink die naar verwachting van vriend en vijand later bij de 1500 meter prachtig 15,7 km/uur bleek te kunnen vasthouden. Hij finishte pal voor me gelukkig. En zo hoort het, jong finisht voor oud normaal gesproken. Volgend jaar verwacht ik de tevens meelopende Milo Groen (zoon van) ook voor me bij de finishlijn! Daar gaat Rinus Groen (vader van) vast aan werken komend baanseizoen.

Daarna, na een spetterende finish, is er eigenlijk verder weinig nieuws meer te vertellen over die 1500 meter. Maar ik stop nog maar niet met m’n verslag, want anders heb je niks meer te lezen over deze op zich best wel grappige wedstrijd. Dus nog effe gebleven en maar weer een beetje kwekken en schuilen bij Elbert’s Runnersworld-tent, wat nog steeds ons verplaatsbare clubhuis is .. Dat vertel ik vaak tegen atleten in den lande dat onze fijne AV noch een eigen baan noch een echt clubhuis heeft wat op zich best curieus blijft voor een uit meer dan 600 leden bestaande vereniging. Misschien zo uniek en lachwekkend dat het goed is om dat maar zo in stand te houden eigenlijk .. “Bij iedere wedstrijd nemen wij ons clubhuis mee” zeg ik dan. Een beetje opschepperig misschien. Ik lach daar dan vaak wat schaapachtig bij, dat is grappig .. En dan zeg ik daarna “Laatst stond ons clubhuis bij de Ekiden in Zwolle. Tientallen kilometers verderop.” Komend weekend staat ons clubhuis waarschijnlijk in Potsdam bij Berlijn. Heeft geen enkele AV zo’n “meeneem-clubhuis” haha ..

Maar ah fijn, het lopen van mijn 1500 meter ging niet echt lekker voor me vond ik. Nat weer, koud windje, geen lopers om lekker naar toe te lopen. Ik kon de snelheid er niet fijn inhouden. Ongeveer 5:40’30 was m’n tijd en dat, terwijl ik ook 5:19 moet kunnen lopen. Niet goed. Komt wel weer. Niet over zeuren en treuren. Zo is het leven. Zand erover. Bij de 5000 meter ging het nog harder regenen. Somber somber. Ook zand er over dan maar .. Onderwijl even koffie gedronken bij de immer in oranje gehulde Tonny, ook een “van den Brink”. Haar gefeliciteerd met de verjaardag van de kleinkinders. Nagepraat over het “bosjesman-debacle” van afgelopen zondag (de Nomen Race) en hoe het ooit zo had kunnen gebeuren enzovoorts .. De waarheid zal wel nooit aan het licht komen. Om de bibbers van te krijgen .. Ook nog even met Erik Geerdes gepraat over tijden van weleer. “We doen het nog best goed ook al zijn onze tijden nu wat minder” was onze gezamenlijke conclusie. Daarna gooide Rico van Leeuwen de koffie ook nog door de tent. En het was al zo nat !!

Bij de 5000 meter was het soms lachwekkend zoals medeVeluwenaren in natte schoenen langs kwamen soppen. Speciaal onze duathleet Roland Besselink spatte aan alle kanten. Het was geen zweet dit keer dacht ik. Ik had best met hem te doen de arme jongen haha. Hattie-ook-maar-de-1500-meter-moeten-lopen. Rob-met-de-lange-achternaam had het minste last van de regen aangezien hij het eerste bij de finish was. Lange benen hè, dan kun je harder lopen! Voor hem dit keer geen podium. Dat komt wel weer Rob.

Nu bleken we een leuke gezamenlijke prijs te krijgen. Daarover later meer in dit sombere bericht met hier en daar een lichtpuntje. De tijdnoteerders hadden het zichtbaar moeilijk bij het schrijven op de natte lijsten papier. Moeilijker dan anders bij slecht weer. Iedere noteerder had een eigen parapludrager bij zich maar toch werden ze nat. Volgende keer maar potloden i.p.v. pennen gebruiken jongens. Wel een goede samenwerking steeds tussen de schrijvers en de dragers. Samenwerken in de regen. Hoe mooi kan het zijn. Gehuild werd er niet. Zo droevig was het nou ook weer niet.

Ik regelde op den duur wat droge vellen papier maar daar wilde men niets van weten. Dat was de schrijvers de eer te na. En ook de parapludragers wilden daar niets van weten. De genoteerde cijfers dreven van het papier zag ik, zo nat was het inmiddels geworden. Maar ach, we interpoleren wel wat toch voor een min of meer kloppende finishtijd ?! Daar kan de NOC NSF nog wat van leren zoals wij dat doen bij Veluwe. Wij zouden voor Miranda Boonstra die plek bij de Olympische Marathon wel effe “administratief ritselen” toch ?!

Somber, somber .. Het regende op den duur zo hard dat je niet leek te zweten. Het regende harder dan wij liepen leek wel. En bij overmaat van ramp was er ook nog een gure wind .. En dan denk je “Leuker om binnenkort weer in Wageningen bij de Trackmeetings of bij het Tartlètos Loopgala wat te gaan lopen of zo.” Da’s meestal iets zonniger en flitsender allemaal. De sfeer (muziek, mensen, zonnetje, patatje met de jongens) beïnvloedt me ook altijd bij wedstrijden. Een leuk nieuw doel. Maar ach, dit heeft ook wel wat. Het mag gewoon de volgende keer weer regenen bij onze baanloop vind ik. Dat hoort er bij.

Ook nog een lichtpuntje bij de spikepuntjes was dat m’n benen best wel goed voelden. Net alsof ik helemaal niet gelopen had eigenlijk. Nauwelijks verzuurd. Zure regen ?? Wie zal het weten .. Maar liefst 98 Kcal verbrand had ik, vertelde “Mr. Garmin” me. Nog een meevallertje dus .. Daarna als toetje na ons loopgala een regenboog als prijs voor het meedoen. Dat hadden we verdiend. Iedereen staarde naar boven en was de regenbui al rap weer vergeten. We vergaten te applaudisseren daarvoor. Eigenlijk jammer. Dat had de wedstrijdcommissie knap geregeld voor ons zo’n mooie afsluiter. Zelfs Ashley van de Leemkolk vond het mooi die Veluwe-regenboog daar boven de natte baan.

Hou het beeld vast allemaal van deze unieke wedstrijd hoor. Er zijn geen foto’s van ons waterballet ..

© Iwan van Aken – Apeldoorn