Het is bar en boos met het weer. Hagel en regen kletteren tegen de ramen en beuken op het schuurdak. Het liefst zouden we ons omdraaien en aan een winterslaap beginnen. Toch gooien we het dekbed van ons af en trekken de sportkleren aan. We gaan naar Veenhuizen en doen mee aan de wintercross. Er is iets nieuws bij deze loop gekomen. Een canicross! De lopende lezer weet waarschijnlijk wel dat een canicross en hardloopwedstrijd is voor baas en hond. Hondje en ik liepen in het verleden vaak een canicross in België. Nu is dit fenomeen ook tot in de Noordelijke Nederlanden doorgedrongen. Hondje en ik maken er geen wedstrijd van. Wij hobbelen mee voor de gezelligheid. Hondje heeft geen wedstrijdmentaliteit. Daar heb ik me bij neergelegd. Egbert kan aan de gewone cross mee doen. Zo hebben we elk wat wils.

Op het parkeerterrein word ik begroet door Barry. Met hem heb ik mailcontact gehad over de canicross. Hij is blij met mijn deelname. We praten wat over het canicrossen. Ondertussen zijn er nog wat honden gearriveerd. Het is een gezellige toestand met veel geblafwaf. Hondje kijkt bedenkelijk. Zij ziet de bui al hangen. We gaan daarom snel naar binnen om in te schrijven. De vier vrienden zitten al aan de koffie. Jan Kooistra is er ook. We zijn niet gewend dat hij hier is. Daar heeft hij zo zijn redenen voor. Die bespreekt uit uitvoerig. Wij zijn het met hem eens. Natuurlijk zijn wij het eens met hem. Ook al zouden we het oneens zijn. Echte vrienden steunen elkaar door dik en dun. Laten elkaar niet meteen in de steek als er een scheet dwars zit. Wij leven met Jan mee. Jan zou Jan niet zijn als hij niet wat voor een ander doen kan. Hij leent vandaag zijn marathonklok uit aan ‘Rood-Zwart’ omdat zij er zelf geen hebben. De lopers en de organisatie zijn hem dankbaar voor dit gebaar. Anneke en Piet worden in het zonnetje gezet. Piet loopt hier voor de vijfenzeventigste keer! Hij wordt geëerd met een rood-zwart shirt en een prachtig boeket. Na deze huldiging gaan de lopers van start.

Wij canicrossers mogen vijf minuten na hen starten. Hondje en ik starten als tweede koppel. Na dertig seconden start het derde koppel. Wij worden al snel ingehaald door dat derde koppel. Ik kijk er niet van op. Hondje en ik zijn dat gewend en maken ons niet druk. We zijn nog maar net in het bos en Hondje voelt aan haar water dat ze moet. Ze gaat er rustig voor zitten. Ik wacht geduldig. We lopen ruim honderd meter en Hondje moet een poep. Ook daar neemt ze de tijd voor. Ondertussen zijn alle lopers en canicrossers uit het zicht verdwenen. Gelukkig weet ik dat we voorlopig rechtdoor moeten lopen. En zo ploeteren we door de plassen dat het spat. Het is tenslotte een cross. De zon is gaan schijnen. En dat is leuk voor TV Drenthe die van het hele canicrossgebeuren een avondvullend programma gaat maken. Aan het eind van de weg staan ze nog op Hondje en mij te wachten. TV Drenthe heeft genoeg filmmateriaal van ons. Ze kunnen knippen en plakken dat het een lieve lust is. Door een parcourswachter worden we met een kluitje de modder ingestuurd. Ik zak er tot mijn enkels in. Hondje maakt bokkensprongen om haar poten zo min mogelijk vies te maken. Er is bijna geen ontkomen aan.

Ondertussen worden we al ingehaald door de tien kilometer crossers. Dat geeft Hondje een stimulans. Drie grote passen sleurt zij mij voort. Dan is het weer gedaan en hobbelen we verder. Aan de kant van een pad worden we enthousiast toegejuicht. Daar waar we het hoekje om gaan staan Jan en alleman. Een fotograaf schiet mooie plaatjes van ons. Dan is het niet ver meer. Nog een drassig graspad over. Een bocht en het bruggetje waar Toli nog een actiefoto van ons maakt. We steken de weg over. De parcourswachters houden het verkeer tegen. Dan horen we de speakster. Zij ziet ons aankomen. De tijd die we gelopen hebben vindt zij prachtig. Hondje en ik vinden het best. Hennie en Gea prijzen Hondje om haar prestatie. Van Gea krijgt ze als beloning een broodje. Dat gaat er in als koek. Van de organisatie krijgt Hondje nog een vergassingszak met dingen die honden lekker vinden. Dan mag Hondje op haar lauweren rusten. Ze slaakt een zucht van verlichting. Snel is ze in dromenland. Droomt ze van zon en zee en lekker luieren.

© Iris Bouman-Hoogerdijk – Nieuwolda – http://hardloopberichtenvantoli.blogspot.com