De bult is er uit gehaald! – Loopkrant.nl

Het is alweer een tijd geleden dat we meegedaan hebben met de Stadsparkloop in Groningen. Maar vandaag hebben we de keus op deze, gezellige en goed georganiseerde, loop laten vallen. De stad Groningen is niet zo ver bij mijn dorpje vandaan. Een half uurtje rijden en we zijn er.

Nadeel voor ons is dat de loop vroeg start. Voor andere atleten is het juist fijn. Tien uur is de start op de atletiekbaan. Er worden rondjes gelopen in het Stadspark. De eerste ronde is vier kilometer en de daarop volgende ronden drie kilometer. Er staat een klok. Er is een speaker. Er is warme thee en water voor na het lopen. Geen uitslagen op het Internet. Een ieder kan de afstand lopen die hij wil. Tot en met vijftien kilometer. Als de laatste loper van de vijftien kilometer gefinisht is dan gaat de klok weg. En zo hebben de lopers en organisatoren de hele middag nog over om iets te doen wat men wil of moet.

Het heeft vannacht gevroren. EB moet ruiten van de auto schoon krabben. Er is gestrooid op de snelweg. Gelukkig is het erg rustig op de A7. Wat wil je? Het is pas half negen! Bij de atletiekbaan is het al druk. De lopers hebben er zin in. Deze loop wordt altijd goed bezocht. We zien dan ook bekenden en onbekenden. Ondertussen is de zon gaan schijnen. We gaan inschrijven. Zijn de inschrijfkosten alweer hoger geworden? Het lijkt er wel op. Helemaal zeker zijn we er niet van. We lopen nog even rond met Hondje. Dan omkleden en terug dribbelen naar de baan. Rondje baan lopen. Wat rekken en strekken. We zijn er klaar voor. De speaker vertelt dat vandaag de bult eruit is gehaald. Het is onverantwoord daarover te lopen. Een beetje jammer vind ik het wel. Niet dat die bult gemakkelijk is. Ik zie die bult als goede training. Maar goed… wat niet kan, kan niet. Uiteraard is het parcours iets korter dan normaal.

Na het startschot rennen we eerst een ronde over de baan. Het deelnemersveld is op deze manier al aardig uit elkaar getrokken. Toch is het nog moeilijk inhalen op de smalle paadjes in het park. Bovendien zijn er blubberige stukken waar het uitkijken is. Het houten bruggetje is spekglad. Gelukkig is er maar één houten bruggetje. De andere bruggen zijn van asfalt. Ik loop drie rondjes. Dat bijna tien kilometer is. EB was vijf rondjes van plan. Ik verwacht wel dat hij ze alle vijf gaat lopen. Het is zulk mooi loopweer. Als ik mijn nummer terug breng krijg ik een hyacint in een potje als herinnering. Ik heb geen prijs op mijn startnummer. EB ook niet. Geeft niet. Wij zijn gelukkig in de liefde. Na het douchen loop ik met Hondje nog wat door het park. Dan ziet Hondje EB aan komen lopen. Enthousiast rent zij op hem af.