Vorig jaar bezocht ik in Frankrijk een dierentuin met een zeer klein verbljf voor de ijsberen. Een van de twee beren liep steeds maar weer hetzelfde stukje heen en terug, onderbroken met een kleine heffing van zijn machtige lichaam. Nu snap ik waar de term ijsberen vandaan komt. Vandaag voelde ik me ook die ijsbeer.

Om in een training een 1500m op de baan te lopen (wedstrijden zijn er niet meer), harder dan de 5.43 eerder dit jaar, wilde ik flink warmlopen. Haast op het eind van het Asselsepad sloeg ik linksaf en liep langs het hek richting bekende wereld. Echter waar ik via een poortje weer op bekend terrein wilde gaan , bleek dit vergrendeld te zijn met een hangslot. Op naar het volgend poortje. Bij alle poortjes idem dito. Via een lange tocht langs het hek kwam ik uiteindelijk weer terug op het Asselsepad.

Daar las ik op een bordje dat ik tot 16 december niet dit terrein (bosgebied de Kroondomeinen) op mocht. Het bordje was groen net als de normale wandelbordjes. Van andere lopers begreep ik later dat ik mazzel had gehad dat ik geen dikke prent had gehad. De 1500m ging in 5.34.42 dankzij het hazen van Ton Eijkenboom zijn jongens, niet slecht voor een oude ijsbeer.

© Rinus Groen – Apeldoorn