Zaterdag 30 juli 2011. De marathon van vorige week is goed verteerd, van stijfheid was er weer geen sprake. Het weer in Zwitserland is geen vette, bewolkt, regelmatig regen en overdag komen we niet boven de 10°C. Ik hou het een weekje rustig, één grote bergwandeling en voor de rest wat luieren.
Tussenin nog een bezoekje brengen aan Gert Mertens die hier al een hele tijd verblijft. Gert is duidelijk in topvorm. Hij gaat de C42 doen, ik ben ingeschreven voor de K42. De K42 is een marathon die echt over bergen gaat, enorm zwaar maar wel genieten. De C42 moet je niet onderschatten maar omdat er veel lange stukken bergaf in zitten worden hier wel mooie tijden gelopen. Het lijkt me leuker om samen met Gert de C42 te doen en ik verander dit aan de inschrijftafel. Voor de knie zal het in feite ook veel beter zijn om niet te gek te doen. De start is heel vroeg al, om 7u00′ moeten we vertrekken samen met de mannen van de 78km. Gisteren propte ik mij vol met Zwitserse chocolade om vandaag voldoende suikers te hebben.
De start is in Davos zelf en we lopen tot in Tiefencastel, een dorpje met een 300 inwoners. De eerste 7km loop ik naast Geert Mertens ( niet verwarren met Gert Mertens) die de 78km doet. Even tikt er iemand op mijn schouder, ” a Pol, loopt gij hier ook weer” .. Stefan Engels loopt hier zijn ultradebuut, in de uitslag zag ik dat hij er meer dan 12u over deed, boven de marathonafstand is alles natuurlijk net iets anders. De eerste goede afdaling laat ik Geert achter, het leek me goed dat hij zijn eigen tempo verder liep, en voor mij was de versnelling een test voor de knie, alles lijkt ok. Bergop doen we het rustig aan. Ik ben wel veel te ver achteraan gestart want op wegjes waar ik veel sneller wil is voorsteken geen optie. Tot km 15 is het wat moeilijk door de vele trage lopers, dan begint het pas leuk te worden.
De benen voelen super aan, na 20km zegt de klok 1u52′ maar de tweede helft gaan we er een lap op geven. Er komt een afdaling waar ik naar beneden vlieg, het moet indrukwekkend geweest zijn want de ene loper na de andere zei ” amai ” , “zie die vliegen ” , en nog van die opmerkingen. De schrik zit er wel in want door zo gek te doen tijdens een afdaling is het enkele maanden geleden begonnen met die knie, toch is er geen pijn vandaag. De kilometers vliegen voorbij, de mensen van de 30km zijn weg en iets later de splitsing van de K78 en onze C42, vanaf hier is het helemaal alleen lopen. De benen zijn nog altijd goed, het gaat heel vlot tot km 38. Dan moeten we terug wat moeilijke hellingen nemen en is het toch even puffen. Op heel de marathon is er niemand geweest die me voorbij liep. Ook de laatste kilometer is dit niet het geval.
Ik loop redelijk fris door de finish, 3u49’17″ een 28ste plaats. Daar ben ik heel tevreden mee. We krijgen een mooie medaille en t-shirt. Gert Mertens krijgt voor zijn 2de plaats een zonnebloem. Ik lift hem nog even naar Davos en begin dan terug aan de lange reis huiswaarts. nummertje 113 zit er op, 12 marathons op 12 weken.
© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://marathonfreak.wordpress.com/