De Hornigsgrinde marathon – Loopkrant.nl – Voor lopers, door lopers!

Zondag 24 juli. Als er bij mij de naam marathon in voorkomt dan durf ik me al eens inschrijven zonder al te veel planwerk. Ook deze keer gaat het richting Buthertal (D) zonder iets van de marathon af te weten. Waarschijnlijk gaat het wel om een marathon rond een of ander mooi meer, we zien wel. Onderweg gaat alles vlotjes, hoe meer Buthertal dichterbij komt hoe hoger de bergen worden.

Het idee van een vlakke marathon rond een meertje is al ver zoek. Er staat een infobordje, de hornigsgrinde blijkt hier de hoogste berg te zijn uit deze streek. Aan de inschrijvingstafel staat een groot bord met de hoogtemeters, ik verschiet me een bult, blijkbaar gaat het hier om een hele zware marathon. Gaan we dit wel aankunnen. Ik twijfel zeker wel drie seconden maar schrijf me toch maar in voor de volle 42km.

Euh, slaapplaats was in feite ook niet voorzien, dan maar een paar kilometer verderop een vrouwtje aanspreken. Het stoort haar niet dat mijn tentje wat verder in de tuin staat. Er is zelfs stromend water achter de tent. Het is hier barkoud, temperaturen die voor deze tijd van het jaar veel te koud zijn. Al gauw gaat mijn slaapzakje toe, het riviertje achter mij geeft rust, verder is er niets te horen.. tot … plots begint het te gieten, gieten dat het geen naam heeft. Uren aan een stuk blijft het doorgaan, gelukkig kan de tent tegen een stootje en blijf ik droog. Na een onrustige nacht is het toch gestopt met regenen, het is wel bitterkoud. Snel het tentje opplooien en klaar maken voor de start om 08u30′ , als maaltijd volstaan twee studentenkoeken en een liter sportdrank.

Aan de start staat een mooi pakje volk, een hele leuke sfeer. Mijn knie is weer wat ingepakt, hopen dat het toch wel eens gaat beteren met die knie. We zijn weg, de eerste kilometers dalen we en ik spaar mijn krachten al, het profiel gaf aan dat de laatste kilometer echt steil omhoog gaat en mijn doel is om daar te kunnen lopen. We dalen en we dalen en we dalen, 12km lang gaat het naar beneden, tempo ongeveer 10km/u. We lopen al van in het begin tussen de bossen en mooie goed beloopbare wegjes.

Ik kom bij een kerel die zijn eerste marathon loopt, hij blijft bij mij ondanks mijn wijze raad dat hij beter wat trager zou lopen, zijn langste training was 20km en aan de ademhaling te horen ging het te snel. Van km12 tot 25 is het eens bergop dan weer bergaf. We draaien aan een meer waar ik nog even fotograaf speel voor een loper. De benen voelen nog lekker aan en de knie doet veel minder pijn dan anders. km 27, vanaf hier beginnen we aan onze bergloop. Tussen hier en de aankomst zit nog maar één afdaling van een paar honderd meter. Ik loop lekker bergop en kan heel goed mijn tempo houden, steeds met die laatste kilometer in mijn achterhoofd.

Op 30km moet die kerel lossen en ik wens hem veel succes en vertel dat hij nooit mag opgeven, later staat hij niet in de lijst, volgende keer beter. De bevoorradingen zin hier dik in orde, ongeveer elke 5km, de warme sportdrank was even aanpassen maar wel goed voor de maag want het blijft hier koud. Gelukkig hebben we maar heel even wat lichte regen gehad onderweg. Tijdens mijn klim haal ik heel de tijd lopers in, bij mij gaat het heel soepel alsof ik vlak loop. Na een heel lange gelijkmatige klim staan we ineens aan km 41, hier gaat het beginnen. Iedereen die ik zie is op de wandel, we vliegen de ene loper na de andere voorbij. Het was een harde dobber maar heel de kilometer lang blijven mijn benen het doen, de aankomst in 4u06’58 en een heel voldaan gevoel.

Een aanrader om deze marathon eens te doen, hij komt op mijn lijstje van mooiste marathons. De organisatie is helemaal in orde zoals wij loper het graag hebben. Marathon 112 zit er ook op , op naar de Swissalpine marathon!