Criterium lopen – Loopkrant.nl – Voor lopers, door lopers!

Ik voel mij als een Tour de France renner welke na afloop van de door hem volbrachte ronde her en der in het land rondjes rondom de kerk en langs de plaatselijke kroeg en slager zijn opwachting maakt, toegejuicht door de plaatselijke notabelen en andere bewoners van de soms aandoenlijke dorpjes en gehuchten.

Vaak is er een feest, versierde voortuinen,een kermistent, een dorpsfeest met een grote feesttent voor vermaak en vertier. De vlaggen hangen al uit als je met je auto zo’n dorp binnenrijdt, alles ademt uit, ‘hier is wat te doen’, ‘hier is wat aan de hand’, je voelt je als

Een buitenstaander die in zo’n dorp zijn kunstje komt vertonen, je hebt er dan ook heel wat voor gedaan, de dag voor de wedstrijd heb je gerust- wat betekent dat je niet gelopen hebt, je hebt de afgelopen weken getraind- soms op snelheid, soms op duurvermogen. Je hebt ingeschat wat je eindtijd zal kunnen worden als je je goed voelt die dag.

De laatste dagen heb je extra koolhydraatrijk eten gegeten, wat inhoudt veel pasta, de laatste dag bananen, veel water drinken, proberen van de wijn af te blijven of de chips, je slaap te pakken, je niet zenuwachtig te voelen. Je favoriete kleding klaar te leggen, je onderbroek, je sokken, je schoenen, je shirt en je hardloopbroek, nee je zult de plaatselijke bewoners niet teleur gaan stellen, aan jou zal het niet liggen.

Jammer dat ze je geen startgeld geven dan zou dat gevoel van, ‘ik ben een topsporter ‘ nog groter zijn geweest, maar aan jou ligt het niet jij roept dat gevoel wel zelf bij je op. Je parkeert je auto op een weiland wat dienst doet als parkeerterrein, je loopt richting de inschrijftafel, je zegt, ‘hier ben ik dan’ en je noemt je naam, je had je al voor ingeschreven, dus men weet van je komst, je spelt je borstnummer op je shirt, je verkent het parcours, drinkt nog wat, je loopt je in, je kijkt wat rond, je neemt de sfeer in je op en proeft de ambiance van de dag, je neemt de folders van de te lopen wedstrijden, waarvan er talloze liggen op de inschrijftafels mee en bergt ze op in je sporttas.

Je gaat nog een keer naar de wc, je kijkt naar de binnenkomst van de kinderen welke voorafgaand aan het hoofdprogramma waar jij één van de deelnemers bent bezig zijn met te finishen van de door hen gelopen afstand, het geeft je een gevoel van, die komen er wel later want ze halen nu de finish al. Je gaat in het startvak staan, je schat je positie in, niet te veel vooraan en niet teveel achteraan, wie zijn mijn concurrenten, wie is er boven de 50, soms is dat moeilijk in te schatten, dus neem je het zekere voor het onzekere en loop je achter achteraf in de uitslag te zien veel jongere lopers aan, wat je aan het eind behoorlijk opbreekt met een negatieve split, maar ja je hebt je best gedaan en volgende keer beter en het ging toch best goed en wat maakt het uit, je bent toch niet laatste geworden en plek 36 is nog best goed voor een 50 jarige topatleet, en je loopt ook langere afstanden dus dat zal best wel gevolgen hebben voor je snelheid.

Feit blijft dat je je een rondeloper voelt, in een atletiekwereld welke je zo’n warm hart toedraagt en je bent nu eenmaal geen Peter Winnen.