Zaterdag werd een goede vriend van mij begraven: 51 jaar dus veel te vroeg overleden. Hij was ook een loopvriend. Zijn 2.29.35 in Amsterdam verhief hem voor mij tot de buitencategorie. We ontmoeten elkaar bij de Randerodecross. Zijn trainer Wim Hol had hem geadviseerd de Warandaloop mee te doen, een enorm sterk bezette cross. De "rand" was zijn eigen leven gaan leiden en daardoor stond hij bij ons aan de start.

In clubtenue met spikes. Hij won van mij nadat we samen een tijd op kop hadden gelopen. Het was een aardige vent. Ik was nadat ik enige voorsprong had genomen gevallen (geen spikes dus) en hij bleef netjes op mij wachten. Kenmerkend. Later hebben we vaak tegen elkaar gelopen, maar ook met elkaar. We gingen naar Athene, Miami en af en toe liep ik bij hem bij in de buurt van Sliedrecht en hij in Apeldoorn.

Ook gingen we samen op vakantie naar Athene en Miami. Ik zal nooit vergeten hoe ik de boot miste om een eilandje en een amateurfilmer dit vastlegde. Dag Sinterklaasje zong het hele gezelschap dat mij uitzwaaide toen de boot vertrok en ik op het eiland achterbleef. Boven al dit gezang klok één super hard gelach uit: Jan Willem die zo wat in zijn broek plaste van het lachen.

Hij kon ook opvliegend zijn bij onrecht. Ooit gingen we met een grote groep lopers, na de Bridge to Bridge in Arnhem, eten bij de Mexicaan en één jongen kreeg geen eten. "Begint u maar vast", zei de serveerster:"de rest komt zo". De rest kwam nooit en na het eten bleek dat ik een maaltijd voor twee personen had opgegeten. De serveerster bood haar excuses aan en gaf aan dat ze voor de eter die overgeslagen was wel iets extra zou opscheppen. Jan Willem ontplofte. Iets extra?? Hij krijgt gewoon een normale maaltijd! De bedrijfsleider kwam snel op al het rumoer af en bood ons een gratis drankje aan. Koelvloeistof voor Jan Willem.

De oncologen waren stomverbaasd hoe Jan Willem, wanneer het lichaam het maar enigszins toeliet, weer ging sporten, fietsen en lopen. Net als na de 35km op de marathon en elke kilometer er één is rekte Jan Willem zijn leven ook steeds een beetje op. Uitstappen? Nooit.

note redactie: Afgestemd met weduwe. Zij vindt het een mooi stukje en wil het graag geplaatst hebben. 

© Rinus Groen – Apeldoorn