Zaterdag 9 juli 2011. Vandaag nog maar eens afgesproken met Gust De Keyser, Gust gaat eens niet voor de volledige afstand maar wel voor de 15km. Ikzelf ben nog aan het twijfelen, de knie is op vrijdag weer eens hevig pijn gaan doen. Ik kreeg in Schimmert een tip van onder de knieschijf een tape aan te brengen. Dat en mijn ‘Booster’kousen geven me toch vertrouwen om het weer eens klaar te spelen.
Eénmaal aangekomen ter plaatse duurt het dan ook niet lang voor ik me inschrijf voor de 42km. We zien wel wat het gaat worden. Jullie gaan denken dat het één grote komedie is maar geloof me, die knie is echt slecht. De kat van de buren wil nog even in mijn armen en dan is het bijna 9u00′, tijd voor de briefing. We krijgen een leuke uitleg van Benoit Jordant(de organisator) en dan mogen we beginnen onder een helderblauwe hemel. Er zijn drie bevoorradingen, dus loopt bijna iedereen met een rugzakje. In het mijne zit een klein flesje fruitsap en papieren zakdoekjes. Bij de start schiet iedereen weg, nog net de laatste dame kan ik volgen. We lopen 500m naast elkaar en het duurt niet lang voor we een gesprek starten…weer een gesprek van 42km zou later blijken.
Sandrina Bouhon kan mijn gezelschap wel appreciëren en we gaan er een leuk tochtje van maken. Bergop stappen we en de rest in een rustige looppas. Zij is van deze streek en ik heb dus de perfecte gids mee, ik toon haar de dingen die ik zie in de natuur, zo stoppen we even bij een nestje met piepkleine zwaluwen. De kilometers vliegen weer voorbij, ik leer dat een klaproos in Frans een ‘ coquelicot ‘ is. Sandrina toont mij verscholen kastelen, waar ze de Maredsous maken en nog veel andere leuke dingen.
Bij de bevoorrading nemen we wat meer tijd om te drinken, eentje op 10,20 en 30km ongeveer. Maar één keer krijgen we het voor elkaar om verloren te lopen, maar al snel zien we dat er iets niet klopt, als je even geen linten ziet hangen of geen pijlen meer ziet dan keer je best even om. Even later komen mijn papieren zakdoekjes van pas. Het landschap is hier echt supermooi, als je zo traag loopt is het dubbel zo hard genieten. We kijken naar de verschillende bloemen, de paarden, koeien, enz…Op veel stukken is het ook beter alleen naar de grond te kijken, de dikke stenen ontwijken en elke stap gecontroleerd neerzetten. Een dip kennen we niet, het gaat van begin tot einde aan hetzelfde tempo.
Wat heb ik zo een spijt dat dat fotoapparaat achter is gebleven, verdorie wat hadden dat mooie plaatjes geweest. Het laatste uur lopen we nog in hevige regenbuien maar ook die lachen we gewoon weg, we zijn positief ingesteld en niets gaat ons plezier nog bederven. Er is zoveel te vertellen, je moet deze echt gelopen hebben, een pracht van een trail. Hij telt ongeveer 800 hoogtemeters maar echt super zwaar is het hier nu ook niet. De laatste 2km is er nog een helling om U tegen te zeggen, boven staat Gust ons op te wachten met Eric Brossard, de winnaar van vandaag. Ze lopen het laatste stukje met ons mee.
Voldaan lopen we de zaal binnen, want daar is de aankomst. Dank zij Sandrina is dit eentje om in te kaderen, de organisatie was hier ook super goed. Ze hebben hier drie parcours en dus volgend jaar zal de trail er weer heel anders uitzien, een reden te meer om nog eens terug te komen. Onze tijd.. 4u28’30".. daar zijn we super tevreden mee.
Na de marathon nog genieten van een maaltijd (inbegrepen in de 10€ startgeld !!!) en we drinken er een Gauloise bij, daar kunnen we hier niet buiten. Met Paul Celis aan tafel en nog wat deelnemers blijven we zoals dikwijls nog wat plakken. Sandrina wint een grote fles Gauloise en schenkt ze aan mij, lief he. Marathon nummer 110 is ook alweer verleden tijd, benieuwd wanneer we 111 gaan lopen..
© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://marathonfreak.wordpress.com/