Zaterdag 2 juli 2011, Rijkevorsel. En we gaan er nog eens aan beginnen. Vandaag staat de marathon in Rijkevorsel op het programma. Een mens moet toch iets doen om zijn weekend wat te vullen. Het is nu al de zevende week op rij en tijdens de week nog steeds geen meter gaan trainen. De rit tot ginder gaat vlotjes en lekker ontspannen komen we aan rond 16u30.. nog een half uurtje voor de start.
Vincent Meers is ook weer van de partij en terug heel wat andere bekende gezichten. Vincent zoekt een partner om eens 42km te praten en is daarvoor bij mij op het juiste adres. Ergens meer naar achter staan we te wachten in het pak marathon en estafettelopers. De vrouw die ons in gang moet schieten krijgt de trekker niet over, even met twee handen proberen… plots zit al de ‘Chi’power in haar vingers en klinkt dan toch het startschot. We zijn vertrokken, een beetje te snel en we laten even het pakje achter ons ook voorbij gaan.
Hier is het tempo wat rustiger, zo lopen we al snel op de hielen van Kathleen Leemans, overberoemd in deze streek. Even een korte zin zou heel onze avond weer anders maken… " hey, jij hebt een mooie soepele loopstijl maar die linkse voet klikt steeds een beetje", en we waren vertrokken om het estafetteteam , de AVN-Lady’s, verder te helpen. Kathleen loopt heel egaal en al snel staat ze aan het wisselpunt, snel nummer 255 overhandigen aan Luth die aan haar deel gaat beginnen. Ongelooflijk, Luth heeft het na 2km al zwaar en toch zet ze door. Respect voor wat die voor haar ploeg deed zeg, sterven en telkens doorgaan. We moedigen haar elke keer weer aan en tot haar eigen verbazing komt ze aan het wisselpunt zonder stoppen!
De volgende loopster gaat iets trager, van Kathleen hadden we al vernomen dat de vierde loopster (haar zus) weer sneller zou zijn, dus als we hier nu bij blijven gaan we straks hard moeten versnellen… we lopen dan maar ons eigen tempo verder en vertellen heel de tijd verhaaltjes. Het parcours is tof maar soms ook wel saaie lange stukken waar je beter niet alleen loopt. Supporters zijn er maar amper, diegene die er toch staan laten ons weten dat we er nog veel te goed uit zien. Na 32km begint dan toch de knie wat op te spelen. Een geluk is Vincent er want anders had ik toch wat moed verloren.
Km 38 komt er ineens een hele escorte met.. . de laatste loopster van de AVN, Els Van der Kaa heeft een mooi ritme en ze stormt ons voorbij. Een kilometertje later lopen we toch terug dat gat dicht om samen aan te komen. Els doet nog een fameuze eindsprint en loopt als eerste over de meet. Dan normaal Vincent, maar hij duwde mij als eerste over de mat toen ik stopte.. 3u49’en wat seconden.
© Paul van Hiel – Jette (BE) / http://marathonfreak.wordpress.com/