Salland IJsselloop in Koekstad – Loopkrant.nl

Op het terras van de Luxor genieten we na, met het gezicht in de zon, en blikken terug op de vandaag gehouden 6de editie van de IJsselloop. In de verte horen we Henk Borgmeijer aan één stuk door praten. Elke deelnemer krijgt een goed woord en wij laten ons het witbier goed smaken. Het is genieten op zo’n zonovergoten dag. Wat wil een mens nog meer. Een goede sponsor en dan alleen nog maar meer genieten, zegt Henk.

Met clubgenoot Xylander doe ik de voorbereiding op de 10EM en om 14.20 uur is de start. Het is warm en het zal tijdens deze loop alleen maar warmer worden. Loopmaten Leon en Edwin zijn aan elkaar gewaagd en wisselen de tijden van vorig jaar aan elkaar uit. De organisatie van Daventria slaat als een klok. De IJsselloop is inmiddels uitgegroeid tot een waar evenement van de koekstad aan de IJssel. De honderd en vijftig vrijwilligers doen uitermate hun best om hun mannetje/vrouwtje te staan en het beste uit zichzelf te halen t.b.v. de organisatie. Hulde. De acht zaterdagochtendclinics, die ik als trainer van de 5km groep heb gedaan, zitten er op en zullen vandaag de basis zijn voor de beginnende atleten van deze afstand. Verschillende deelnemers steek ik nog een laatste hart onder de riem en wens ze veel succes.

Zelf loop ik de 10EM. Het startschot klinkt en ik loop in de kielzog van Xylander de Keizerstaart uit. Ik houd dit tot aan de Singel vol. Dan moet ik hem laten gaan. Op weg naar de Spoorbrug gaat het een lekker stukje omhoog. Het gaat snel± de eerste twee kilometers gaan in 8:45 min. Veel te snel. Ik loop over de Worp en wordt door Gerrie en Annie aangemoedigd. In de verte zie ik Leon lopen. Die loopt ook al zo hard. Onder de Spoorbrug word ik door Steven bijgehaald. Of ik de weg wil wijzen. Nu maar even niet, ik heb baat bij een eigen tempo. Het paadje langs de spoorlijn is stoffig en altijd is het hier bloedheet. Op de kasseien van de oude Apeldoornseweg scoor ik mijn eerste beker water. Wat heb ik een dorst. Mijn keel voelt rauw aan. We schieten de bossen in en gaan op weg naar het 5km punt. 22:12. min. Veel te snel. Hans Spieker fotografeert me wat verderop. Op Meermuidenseweg lopen we een stukje heen en weer en ik krijg zicht op wie er vooraan loopt en wie volgt. Andre uit de loopgroep passeert me op 6km. Inhalen en ingehaald worden. Ook hem kan ik niet bijhouden. Alleen loop ik langs de Ossenwaard richting het Worp plantsoen. Onderweg zitten groepjes toeschouwers en we worden luidkeels aangemoedigd. Heerlijk een beetje schaduw als ik onder de bomen van het plantsoen loop. Opnieuw een drankpost. Stefan moedigt me aan en ik smeer met water en AA drank.

Langs Het Ijsselhotel gaat het, dan via de Bolwerksmolen en over de Bolwerksweg richting Yperenberg. Het keerpunt van de 10 EM. De dame die tweede ligt haalt me bij. Mijn 10 km gaat in 47 min rond. Het lange rechte stuk langs de IJssel is niet mijn favoriete weggetje. Het enige voordeel is dat je de lopers aan je voorbij ziet komen. Johan ligt tweede. “Loop je niet kapot” schreeuw ik. “De afstand is te groot om te overbruggen “. Langzamerhand kom ik in mijn eigen ritme en minder de snelheid tot 12 km per uur. Het parcours gaat de Bolwerksweg af en weer terug richting Deventer. De bordjes 11,12,13,14 zie ik in een waas aan me voorbij gaan. En dan is het nog twee kilometer als ik de Wilhelminabrug voor me zie. Met vermoeide benen loop ik de brug over en midden op de brug klok ik de 15km in 1:12:42 min. Ik weet dat het er zo op zit. Nog even volhouden. Langs de Bergkerk en dan over de kasseien van de Roggestraat.

Op de Brink meld Henk Borgmeijer dat ik er aan kom. Even later finisht deze Adelaar voor de Waag in 1:18:03 min. Het bekertje water wat ik pak gooi ik over Leon heen en feliciteer hem met zijn gelopen wedstrijd.Tja en dan is het genieten en genieten met het hoofd in de zon op het terras met bier in de hand.