Loop Interruptus

ImageOm de banden met mijn 13-jarige zoon Jan eens aan te halen, stelde ik voor om samen de acht kilometer naar het naburige dorp Westendorp te rennen. Jan stemde goedmoedig toe. Ik besloot dat ik hem zorgvuldig moest aankleden, want ik wilde niet dat hij het ’te koud’ of ’te warm’ zou krijgen. Aangezien hij altijd in zijn spijkerbroek rent, gaf ik hem mijn Kruidvat tights, mijn zeeman thermoshirt, en twee van die ‘ademende’ hemdjes.


En tot slot gaf ik hem mijn Lidl ‘running jacket’. ‘Wat een boel kleren,’ constateerde Jan op verblufte toon, maar trok alles toch gehoorzaam aan. Na zeven minuten lopen meldde Jan: ‘Ik heb pijn aan mijn enkel,’ en na tien minuten verkondigde hij: ‘Ik moet plassen.’ ‘Nog een klein stukje Jan, dan zijn we tussen de bomen en dan kun je plassen,’ moedigde ik aan. Maar Jans enkel redde dat niet, en dus liet ik hem eerst wat rondjes met zijn enkel draaien, om die wat te ontspannen. ‘Ik kan alleen vierkantjes!’ meldde Jan, terwijl hij zeer stijfjes zijn enkel roteerde. ‘Nu de andere enkel!’ commandeerde ik. ‘Allebei tegelijk?’ vroeg Jan, en viel om van het lachen om zijn eigen grapje. Toen moesten we nog een boom vinden, waar Jan kon plassen, en konden we eindelijk weer verder.

Maar na twee minuten kreeg Jan opnieuw pijn aan zijn enkel, en na drie minuten moest hij eerst weer wandelen. Zo hebben we de weg naar Westendorp afgelegd, met gemiddeld vijf minuten hardlopen, pauze, en weer vijf minuten hardlopen. De laatste tien minuten legde ik me bij het onvermijdelijke neer, en besloot het laatste stukje gewoon te genieten van een wandeling met mijn oudste zoon. En om het af te maken dronken we gezellig een kopje koffie en een cola in het Pannenkoekenhuis, waarna we naar huis belden, en Floris ons kwam ophalen.

Ook al heb ik zelden zo’n ‘loop interruptus’ gehad, toch vond ik het een geweldige loop. Is het niet geweldig hoe goed het moederschap te combineren is met hardlopen?! Bovendien blijkt Jans conditie uitstekend, want hij had geen enkele moeite met de acht kilometer. Nu zijn enkel nog.

© Nicole Orriëns / http://www.moedershomerun.blogspot.com/