Het is waar! Na onderzoek van de Erasmus universiteit blijkt dat Apeldoorners gemiddeld de gelukkigste inwoners van Nederland zijn. In de Volkskrant van 27 november vertellen een paar inwoners van Apeldoorn over hun persoonlijk geluksgevoel. Ik heb inzage gekregen in de eerste uitkomsten van een onderzoek uitgevoerd door de Johann Wolfgang Goethe Universiteit, in opdracht van de Atletiekunie.

Het onderzoek toont onomstotelijk aan dat Apeldoornse lopers de gelukkigste lopers van Nederland zijn! Ook in dit onderzoek scoort Apeldoorn dus hoog op de gelukschaal. Tijd voor een paar interviews op straat, in het bos en de atletiekbaan.

Buikkrampen
Op een winderige maandagavond werken groepjes lopers vrolijk lachend hun programma op de baan af. Pieter, een vrolijke vijftiger met een bos krullen vertelt zojuist wat het programma van de afgelopen vrijdag was. ‘Maar liefst veertig keer de Kleiberg op!’ Pieter lijkt er nog moe van. ‘Veertig keer kleien op de berg zeker!’ schreeuwt een medeloper. De mannen lachen luid maar lopen ondertussen als een metronoom hun tempo’s. Onderwijl passeren ze een groepje dames dat drie breed de twee binnenste banen inneemt. De dames worden gecorrigeerd door de trainer: ‘Iets minder breed dames!’ ‘Ze kunnen toch bezwaarlijk een stuk van die billen afsnijden.’ Jaap, in het dagelijks leven postbode, komt niet meer bij en moet met buikkrampen afhaken. Johan, gedragstherapeut en fanatiek loper, weet het gedrag van zijn medelopers te duiden. ‘Wij zien een nieuw perspectief door de toegenomen lichamelijke conditie. Ook herbeleven wij onze jeugd doordat wij opnieuw in een soort kwajongensclubje zijn beland. Wij hoeven niets en mogen alles.’

Gelukkige vinder
Op de laan van Spitsbergen lijkt een man helemaal in trance te lopen. Ik hol achter hem aan om de Euro die hij heeft laten vallen weer terug te geven. Hij kijkt mij vriendelijk aan. ‘Houd maar! Ik doe dit expres. Ik heb een gat net iets groter dan een Euro in mijn loopbroek gemaakt. Voordat ik ga lopen stop ik mijn zak vol Euromunten. Elke avond krijgen vijftig gelukkige vinders een kick. En ik krijg er een gelukkig gevoel van.’

Levend begraven
In het Orderbos hollen John en Joke hand in hand een heuvel op. Een edelhert kruist hun pad en zij kijken het hert gelukzalig na. ‘Wij hebben elkaar leren kennen via een hardloopforum. Na een maandje chatten hebben wij wat afgesproken en vanaf toen zijn wij onafscheidelijk.’ Ik wil graag weten of de omgeving hier iets aan bijdraagt. ‘Zeker weten!’ zegt Joke. ‘Door de mooie bossen en heide word mijn gevoel voor romantiek helemaal aangewakkerd. Ik kom oorspronkelijk uit Spijkenisse en daar word je niet vrolijk van!’ John vult aan: ‘Daar wil je zelfs niet levend begraven worden. Eh, ik bedoel daar wil je zelfs niet dood aangetroffen worden, of zoiets. Hier wel hoor! Wij hebben al een plekje uitgezocht op de natuurbegraafplaats in Hoog Soeren. Ik wil nooit meer weg uit Apeldoorn!’

De gelukkigste lopers komen uit Apeldoorn. Het staat nu zwart op wit. Ik kijk naar buiten en zie de zon op de berijpte takken schijnen. Ik lach.

© Erik Polman – Apeldoorn / http://loopschrijver.web-log.nl