Bij de grote marathons zoals Berlijn, Amsterdam, Rotterdam en Londen is het traditie dat er vlak voor de start een lied ten gehore wordt gebracht om je in de juiste stemming te brengen. Chariots of fire is internationaal heel populair. In Rotterdam brengt Lee Towers al jaren live You never walk alone ten gehore.

Zondag 17 oktober, in Amsterdam, stond ik redelijk vooraan tussen allemaal Kenianen, Ethiopiers, Spanjaarden en noem maar op. De stemming kwam er duidelijk in toen Bloed, zweet en tranen van Andre Hazes werd gespeeld met de volumeknop op 10. Het mag dan ook geen wonder heten dat toen het verlossende startschot klonk men niet wist hoe snel men het stadion moest verlaten.

Ik liep wat onwennig op het kunststof achter een andere Rotterdammer Ruud Kok aan. Geen woorden maar daden ging er nog door mijn hoofd. Het mocht helaas niet zo zijn. Ruud verloor de tweede helft een kwartier en ik was na tien kilometer al uitgepierd. Ik weet niet of het Marsupulanielied, je weet wel van hobba hobba hop hop hop, van Denny Christiaan werd gedraaid na een kwartier toen de laatste de startstreep passeerde…

© Rinus Groen – Apeldoorn