Ik woon aan de rand van de stad, en deze ochtend besloot ik het buitengebied te vereren met mijn aanwezigheid. Genietend rende ik door al het moois dat mij omringde, toen plotseling mijn delicate neus onaangenaam getroffen werd. Ik rook de meest gruwelijke stank, en als moeder van vijf kinderen en een man die ze graag laat vliegen, ben ik wel wat gewend.

De stank was zo overweldigend dat mijn maag zelfs protesteerde, en zoekend keek ik om mij heen naar de oorzaak. En ja hoor, de boeren hadden deze stralende lentedag gekozen om eens flink wat shit te verspreiden. Nou ben ik als kind opgegroeid in het buitengebied, en heb geleerd dat zeuren over de geur van bemesting ‘niet chic’ is. Dat deden alleen die stomme ‘stadsen’, en daar wilde je écht niet bij horen! Dus slikte ik wat onbetamelijke woorden in, en zette het op een lopen in een wanhopige poging te ontsnappen aan de stank.

‘Shit happens’ zeggen de Amerikanen, maar als loper kun je er aan ontsnappen!

© Nicole Orriëns / http://www.moedershomerun.blogspot.com/