Een en al blijdschap vandaag. We hadden het voor elkaar. Na een zware strijd met het altijd winnende mastersteam van AV Altis mochten wij dit jaar het Bunschoters hart verdelen onder elkaar. Met het recentelijk en zeer talentvolle Running2000 masterteam mochten we ons verheugen op een eerste plaats bij de masters 40+.

En niet alleen snel bij de masters, maar ook nog eens met een 4e plaats in het overall klassement. De 50km afgelegd in mooie tijd van 3.05.34, wat ook nog eens een mooi nieuw clubrecord genoemd mag worden. Maar wie zijn we eigenlijk?

Titus Mulder. de snelle atleet in zijn jonge jaren. Chris Henet: de snelle atleet in de oudere jaren. Hans Lampe: een bikkel van een triathleet uit Almere. Randy Hendriks: de toffe donder uit Lelystad. En als laatste ondergetekende. Na heel wat e-mailtjes hadden we dit team voor elkaar. Randy die al snel mailde dat een tijd van 3hr05min haalbaar zal zijn. Een tijd waarmee we met Altis de strijd aan zouden kunnen gaan. Het draaiboek werd in elkaar gezet. Bepaald wie welke afstand zou gaan lopen. De 50km bestaat uit verschillende etappe afstanden. Dus bepalen hoe we met de variatie aan lopers de beste eindtijd konden bewerkstelligen. Op tijd bij de wisselpunten zijn. Heerlijk om met elkaar zo de voorbereidingen te maken en de teamspirit te versterken. Zelfs een fietser geregeld die het hele traject met ons mee zou fietsen. En niet zomaar een fietser, nee een snelle Oostduitse die zoals uiteindelijk zou blijken ons tot topprestaties deed aansporen.

8 mei was aangebroken. Allen keurig op tijd bij het verzamelpunt. Voor de meeste prachtig loopweer. Niet te warm, geen wind en gelukkig geen regen. De spannnig was toch wel van ons gezicht af te lezen. Wat zou het gaan worden. Wat zouden we doen. Titus mocht het spits afbijten om de eerste 7.5km af te leggen. Een afstand die geen makkelijke afstand bleek te zijn. De hele dijk langs het water was vergeven van de muggen. Dikke zwermen muggen. Flink vlees eten werd het voor Titus. Maar Titus zou Titus niet zijn als hij hierdoor niet uit het veld liet slaan.

Bij het wisselpunt sloeg de schrik ons toch even om het hart. Altis had hun snelste loper op de eerste etappe gezet en lagen al wel even dik 2 minuten op ons voor. Maar ook wij hadden onze snelle troef op het juiste punt ingezet. Chris Henet. De super 50 plusser. Hij mocht aan de bak om de tijd goed te maken. En tjonge tjonge wat kan die man lopen. Met grote passen liep hij op zijn belager af. 18km/h werd er zelfs gemeten. Hij verslond bijna al zijn voorste opponenten. Ook Altis werd zijn prooi. Bij wisselpunt 2 kwam Chris als tweede aan. Wat een pracht atleet. Het stokje werd overgedragen aan Hans Lampe. Hans uit Almere die zo’n beetje een thuiswedstrijd liep. Langs de windmolens in de polder. Ook al was er geen wind, hij had de wind in de rug en liep ook dusdaning.

De afstand met Altis Masters werd verder uitgebreid en we werden steeds enthousiaster. We liepen als team eerste bij de veteranen en als 3e plaats overall. Na de Stichtse brug beklommen te hebben en ook weer afgedaald werd Hans afgewisseld door onze Toffe Donder. Randy die de langste afstand voor zijn rekening nam. En ook hij had flink de sporen erin. Onderweg nog even flink aangemoedigd door de teamleden die in de auto al weer op weg waren naar het laatste wisselpunt. Randy en Beate, onze fietsende atlete, aan hun "lot" overlatende voor het afronden van hun 14.2km traject.

Ook Randy liep als een tijger en de Altis masters konden niet dichterbij komen. We lagen nog steeds goed voor de eindzege. Prachtig. Chris, onze nieuwe Running2000 aanwinst was ook super enthousiast. Chris die mij aan het klaarstomen was voor de laatste etappe. Een zware druk lag op mijn schouders. Ik mocht mij natuurlijk niet meer in laten halen door de masters. ’t Zou toch niet gebeuren? Maar ook in mijn etappe deed Beate weer haar goede werk. Ze hield de achterhoede goed in de gaten en liet mij niet onder de 16km/uur zakken. Wel kreeg ik steeds de melding dat "geel" mij langzaam op de hielen kwam. Maar "geel" was een senioren team, daar zat het gevaar niet. "Oranje" moest achter ons blijven en dat ging dus lukken. Bunschoten 50km kwam in het zicht.

De mede teamleden kwamen in het zicht en gezamelijk gingen we door de streep. Running two-thousand riep de omroeper. Het eerste verteranen team. Alom blijdschap. Ook bij Henk Mentink die ons was komen verwelkomen bij de streep. Na een kop koffie of thee en 2 uurtjes wachten mochten we eindelijk de begeerde beker in ontvangst nemen en mochten we gaan smullen van het door ons dik verdiende Bunschoters hart. Een zwaar op de maag liggende lekkernij die natuurlijk ook gedeeld werd door onze directe tegenstanders, maar ook goede vrienden, de Altis Masters.

Met een tevreden blik en allen vol blijdschap kunnen we terugkijken op een geslaagde dag. Maar we nemen geen afscheid zonder Beate en Henk te bedanken voor hun inzet om deze dag mogelijk te maken. Beate voor haar enthousiaste begeleiding en Henk voor de sponsoring.

© Harry van ’t Veld – http://harryvantveld.blogspot.com/ – http://www.running2000.nl