Toegegeven, het kost je een jaar of dertien, maar dan heb je ook wat. Een inwonend loopmaatje! Ik las er wel eens over, over de geneugten van een loopmaatje. Zo’n loopmaatje houdt je bij de les, voorkomt dat je te gemakkelijk afzegt, en stimuleert je harder en verder te lopen. Maar ik was bang een potentieel loopmaatje te veel op te houden, en bovendien zag ik op tegen nog weer een verplichting. Maar nu heb ik er dan toch één!

Ik heb hem altijd bij de hand, en hij loopt net iets harder dan ik, maar niet te veel. Het is mijn bloedeigen zoon Jan (13), die ik in het kader van de opportunistische pedagogiek het pad van de hardloper heb opgestuurd. Om te voorkomen dat hij zou vastgroeien aan zijn computer had ik een deal met hem gemaakt: ‘Als jij drie keer per week gaat hardlopen, dan hoef ik me geen zorgen meer te maken dat je niet genoeg beweging krijgt. En in ruil daarvoor betaal ik je abonnement van 6,50 per maand voor het spel Runescape.’

Dankzij een beginnersschema heeft Jan de afgelopen drie maanden zorgvuldig zijn conditie opgebouwd, en kan nu ruim dertig minuten hardlopen. Mooi zou ik zijn loopstijl niet willen noemen, maar hij gaat er wonderlijk hard mee. Bovendien doorstaat hij met glans de ‘praattest’, volgens welke je nog moet kunnen praten tijdens het lopen. Terwijl we lopen vertelt hij me alles over Runescape. Ik heb nog nooit zo hard gelopen, in de hoop dat hij niet meer genoeg adem had om nog meer te praten. Zoals ik al zei: zo’n loopmaatje stimuleert je harder en verder te lopen. Ik ben dolblij met mijn zoon/loopmaatje.

© Nicole Orriëns / http://www.moedershomerun.blogspot.com/