Wat kon ik verwachten na langdurig blessureleed afgelopen winter, veel privé en zakelijke problemen, pa tweee weken geleden overleden en de Be More Ultra Tour anderhalve week geleden waar ik 50km liep. Ik mocht er eigenlijk niet veel van verwachten. Ik zou dan ook wel zien, lekker weggaan en de tweede helft de stand opmaken. De dag begon om half 7.
Daarna met een vlotte treinreis naar Utrecht. Om kwart voor negen stapte ik het Jaarbeurs terrein op en vond snel waar ik moest zijn. Bij de kleedruimtes kwam ik Richard tegen en we praatten even bij. Even later ook Cock en Rudolf. Daarna nog even over de marathonbeurs gelopen, nog gesproken met de penningmeester van avVN, Jan van Alphen. Ook de altijd gezellige Jet Klomp kwam ik nog tegen, verder zagen we nog diverse bekende (ultra-)lopers. Snel daarna gingen we de start maar eens opzoeken. Ik vind het niet echt vol in het startvak. Er lijken maar een paar honderd mensen te staan. Toch zullen er ruim 550 finishen. Nog even een plas en ik mis gelijk het opengaan in de finishstraat van de hekken, dus kan achteraan sluiten. Toch wurm ik me naar voren en sta weer redelijk voorin. Pang, daar is de start al.
Gaan!! Het is begonnen. Wat zal er in zitten vandaag? Ik zie in de eerste bocht direct Marco al staan, hij schreeuwt me de bocht om! Het gaat hier om het jaarbeursterrein heen Utrecht in. Het loopt lekker en ik ging best hard weg. Niet het gevoel dat het hard ging, maar de eerste kilometers gingen allemaal in 4.30min/km. Ik probeer iets te temperen. 4.35-4.40 is hard zat. Bij kilometer drie komt Richard langszij. Hij ziet me niet. Ik zeg: "Hallo, zeggen we niets meer?" "O, hoi" zegt hij en hij stuift door. Verder op weg naar het keerpunt op de Maliebaan. Bij 4km kwam ik de koplopers al weer tegen. Zij waren toen al bijna bij 8km. Het Utrechtse publiek is ook al wakker en hier best enthousiast. Sommige schreeuwen vooral hoe mooi Utrèèèggg wel is. Maar wel leuk. Regelmatig hoor ik mijn naam, die staat namelijk op het startnummer. Bij het keerpunt op de Maliebaan zit ik iets achter Richard en 50 sec. voor op Rudolf. Het is mooi hier, het lijkt Unter den Linden in Berlijn wel. Even later zie ik Roberto, hij maakt wat foto’s. Het is hier wel mooi, langs de singels, veel groen. Ik kom er achter dat ik mijn gels vergeten ben. Wat maakt het uit. Het is niet anders. Dan maar op tijd beginnen met banaantjes oppeuzelen.
Het gaat alweer terug naar Jaarbeurs richting 10km punt bij het start/finish terrein. Daar is veel publiek en zie ik al diverse bloggers staan, Petra, John, Gerard, Marco en nog een paar. Ze moedigen me hartstochtelijk aan. Wat een feest is het daar! Het 10 km punt is bij de beursgebouwen en hier ligt een keerpunt. Er zijn best veel keerpunten en erg veel scherpe bochten. Niet echt handig. Het gaat verder richting 15 km. Een grote gele brug doemt op, wat een rotding, er lijkt geen eind aan te komen. Ook staat er een fikse, lastige wind waar ik tussen 10 en 20 km aardig last van heb. Toch kan ik het tempo redelijk vast houden, mijn bovenbenen voel ik amper. Ik voel me sterk. Hamstrings valt ook mee, de rug heb ik geen last van. Kortom, het gaat goed. Na de brug volgt een kaal en troosteloos terrein. Verderop is het wel weer mooi, een wegje, Groenedijk, nieuwbouw maar erg mooi aangelegd hier. Daarna volgt De Meern. Een rottig stukje klinkers langs een kanaal. Maar het duurt gelukkig niet lang. Ik heb al veel alleen gelopen, maar af en toe ook in een groepje. Toch kies ik steeds mijn eigen tempo en verdwijnen de lopers ook weer voor of achter mij.
Het gaat richting de 20km. Hier zou Ronald ergens staan. NOU, HET IS TE HOREN!! Bij 19km hoor ik hem al. Blèèèèrend in een megafoon hoor ik hem al van ver. Geweldig!! Ik heb de grootste lol. Ik hoor nog een paar keer mijn naam. Ja, met dat getetter van Running Ronald weet iedereen gelijk wie ik ben. Hij maakt foto’s, loopt een stukje mee, filmt ondertussen ook nog en doet nog even een diepte-interview, geweldige vent!! Dan nadert 21,1 km en ik passeer in 1.39’00". Daar ben ik beste wel tevreden mee, niet hard, niet te zacht. Als ik dit door kan trekken rolt er een mooie tijd uit. En ik voel me goed dus doortrappen!! Er volgt een heel stuk door Leidse Rijn, veel nieuwbouw en een beetje sfeerloos. Bij 23km maak ik even een plaspauze. Ik had er al een poosje last van, dus even 15 seconden aan besteden. Verder gaat het weer. Het is hier weer open terrein, veel wind. Er is nog een keerpunt bij 29km, ik zie Rudolf op 2 minuten zitten. Ik wil hem toch wel voorblijven vandaag.
Richting Vleuten gaat het nu, het is hier weer wat draaien en keren. Maar wel een gezellig dorpje. Er staat weer wat publiek. Verderop staat nog een speaker met heel veel kabaal. Dat geeft weer wat enthousiasme. Ik hoor mijn naam steeds vaker. Toch wel geinig dat die op je startnummer staat. Ik stamp lekker door en kan tempo goed vast houden, af en toe flink pushen om niet te verzwakken. Ik zie Roberto weer, hij staat te bellen en tegelijkertijd foto’s te maken. Ik begin steeds meer lopers in te halen. Ik loop dan ook vlak en vele km’s rond de 4.45min./km. Dat gaat goed. Nu vasthouden. Ik kom in de buurt van de 34km waar Ronald weer staat. Ik zie eerst een paarse schim op een fiets. Het zal toch niet waar zijn? Ja hoor! Het is Petra! Ze is helemaal dol en fietst met me mee, ze geeft me banaan aan. Ze babbelt honderduit en ik hoor de helft niet. Ben helemaal in flow en ga helemaal los. Ik krijg nog meer moraal, het doet me goed, ga mensen nog meer inhalen. Weer een film en interview van Ronald. Ik zeg niet veel, energie sparen. Ik gooi het tempo nogmaals omhoog, ik voel me beresterk. Petra ziet dat ook en zegt: "wat ben jij sterk!" Zo voelt het dan ook. Petra schreeuwt en joelt, wat een geweldig lief, gek mens. Andere lopers voor me plaagt ze een beetje. "Hier komt Keessie! Hij gaat jullie inhahahalen! Haak maar aan als je kunt!" Ze fietst een km of 2 met me mee en houd mijn tempo hoog. Geweldig bedankt Petra!! Steeds moet ik daarna aan haar woorden denken: "Hier komt Keeeeheeees!! Hij gaat jullie inhaahaalen!!" "Dr’op en dr’over" zegt ze nog. Het geeft mij enorm veel power en ik neem me voor dit gevoel de laatste 7 km vast te houden. Zo’n klein stukkie nog maar?
Inderdaad, want ik zit inmiddels al bij 35km. Het gaat een heel stuk langs een kanaal door De Meern. Later kom ik weer in Oudenrijn. Er ligt een boot in het kanaal met vrolijke mensen erop en heel veel muziek. Ook staat er diverse bands te spelen op dit stuk. Het maakt het erg gezellig op de laatste kilometers. Ik hoor mijn naam steeds vaker. Leuk. Ik ga door en door en door. Haal steeds meer mensen in. Toch zijn er opvallend weinig wandelaars. Ik nader het Amsterdam-Rijnkanaal weer en loop door wat industriegebied. Ik blijf nu pushen om het tempo hoog te houden. Bij 39km gaan we de Martin Luther King brug op. Wat een gemeen steil stuk omhoog. We lopen nog een paar meter verkeerd. Het is hier onduidelijk aangegeven. De brug af is lang en flink naar beneden. Ik verleng mijn pas en gooi mezelf naar beneden. Ik zet mezelf ertoe door te gaan, gaan, gaan, gaan, het is nog maar een paar km.
Nog wat draaien en keren, tunneltjes en brugjes, het gaat rond de 3.21 – 3.22 worden, ik ben blij. Ik kom weer in de buurt van de Jaarbeurs, bij een bocht op 41km kijk ik om. Zit me daar Rudolf op nog geen 50 meter achter me, dat gaat niet gebeuren!! Ik laat me niet op de laatste km inpakken. Ik gooi alles eruit en jaag het tempo nog eens flink op. Ik kijk niet meer om en haal er weer vele in. Gas erop en raggen!! In de finishstraat kijk ik nog een keer en zie dat ik veilig ben. Mooie strijd. Bjorn staat na de finish en maakt nog een foto van Rudolf en mij. We praten even na, we kunnen er allebei wel om lachen. Finish 3.21’54" Ik ben zeer tevreden, dit had ik niet verwacht. Ik ging toch best wel pittig weg, het liep gewoon lekker vanaf het begin. Nooit kreeg ik zware benen, het draaide gewoon vandaag. Ben nergens in problemen geweest en kon de laatste 10km het tempo redelijk strak houden. Ik kijk nog even naar de start van de halve marathon, maar ga daarna snel naar binnen en wil graag douchen, niet dus. Ik vind het een beetje waardeloos. Toch een flink evenement en geen enkele douchegelegenheid. Ik zie Richard weer en even later Cock. We kletsen lekker na, ze hebben ook allebei goed gelopen. (3.12 en 3.43) Ik krijg wat verfrissingdoekjes van Richard en kleed me daarna warm aan.
We gaan nog even kijken bij de finish van de halve marathon, een Belg wint. Het waait en we worden snel koud en we kijken elkaar aan. We gaan! Over 10 minuten gaat mijn trein en ik kan zo instappen. Ik ben weer vlot in Zwolle en om half 5 weer in Kampen. Het was een mooie dag. Je weet nooit wat er in zit! Maar dit had ik zeker niet verwacht. Bloggers, twitteraars en andere supporters, allemaal onwijs bedankt voor de aanmoedigingen en leuke reacties. En toen? Even een paar weken rustig aan. En daarna de focus op de Ultraloop Rondje Voorne op 13 juni.
© Kees van de Wetering – IJsselmuiden / http://keesvandewetering.web-log.nl