Zondag 7 maart. In de zandbak van Manege ’t Oale Spoor tref ik Frans en Eva Koevoets. Zij staan hier vandaag met hun Run2Day standje. Het is binnen haast net zo koud als buiten. Een enkele zonnestraal komt door de openstaande deur. Ik laat mijn rugzak met boterhammen en drinken achter. Het is rustig op het NK CROSS parcours.
Het opwarmertje is vandaag de trimloop. Daar tref ik een viertal van het DRW fitnesscentrum. Tonnie Middelkamp geeft het goede voorbeeld en doet mee. Op het terrein kleurt het groen van de vrijwilligers. Mountainbikers met gele hesjes staan klaar. Parcourswachters in grote geeloranje jassen nemen hun plek in. De eerste bakken koffie worden aangesleept.
Bij de steile afdaling tref ik mijn eerste trainer Herman den Ouden. Meteen begin ik een gesprek over de techniek. Hoe je deze helling knetterhard kan nemen, maar dat je dit haast niet volhoud. Daarvoor gaat het te lang door, terwijl de snelheid zou toenemen als je niet afremt. Zoals nu de trimmers doen, klap, klap, stamp, stamp. Bij elke landing remmen ze zichzelf af. Terug bij de manege ga ik koffie scoren. Eva weet te vertellen dat ik hiervoor achter de schotten moet zijn. Bij de onbekende vrijwilliger vang ik bot. De AV Atletics dames achter de tafel zijn daar in tegen heel vriendelijk. Natuurlijk kan dat. Ik mag alles pakken wat ik maar wil. Met een beker koffie en plak Krentenwegge loop ik terug. Er is een officiële opening, maar waar en wat? Ik vraag het een vrijwilliger, maar het is onbekend. Dan maar naar Marian. Want na gisteren en de gemiste kans bij de SSHN lezing met GertJan Liefers en Abdi Nageeye, weet ik dat er via Marian sneller deuren opengaan, eerder informatie voor handen is. Als Marian het ook niet weet, laat ik het daarbij. Albert Horsman tref ik glunderend op het middenterrein, die stralende lach en innerlijke tevredenheid slaat over naar anderen. Bij mijn parcoursverkenning kom ik op het bruggetje in gesprek met de Hardloopkrant medewerker, fotograaf Flip Slik. Die sociaal rondloopt alsof hij daar toevallig is. Verderop staat een onopvallende blogger, de verslaggever zonder pershesje; Marti ten Kate. Ik herinner hem aan zijn handtekening in het boek ‘Oerend hard’. Dat komt wel bevestigd deze crosskampioen. Erik van Leeuwen volgt zijn prooi. Ik zoek een beetje en vraag voordurend waar de hardlopers nu weer heen gaan. Soms sta ik goed. Uiteindelijk krijg ik van vrijwilliger Herman Roddeman een geseald parcourskaartje.
Marlies Huigen (Hanzesport Zutphen) voert de grote groep bij de meisje B aan. Zij trekt vanaf start tot finish de hele boel uit elkaar. Die maandag krijgt Marlies in De Stentor de verdiende paginagrote aandacht. Lenig neem ik telkens diverse hekjes om zo snel mogelijk van het ene naar het andere punt te komen. Bij de junioren is er volop ruimte achter de finish. Trainer Gerrit Voortman vangt ze op. Dan is het de beurt aan de jongste aanwinst van Run2Day Hengelo Ivo Meijer (MPM). In overleg met Albert klim ik met een andere fotograaf op de steigerfinishboog. Voor een overzichtfoto is het licht net iets te fel en vanuit een verkeerde hoek. We hebben nauwelijks positie gekozen of er komen twee jongens aanstormen, waarop één (Tom Koetsenruijter) zijn handen al in de lucht gooit. Maar hij is er nog niet en een andere jongen (Brian Kamstra) zit hem in volle vaart op de hielen. Ik wil schreeuwen dat hij door moet lopen. Of heb ik dat ook werkelijk gedaan? Het finishlint is in deze positie helaas voor ons onzichtbaar, maar het was een prachtig gezicht. Een echte fotofinish. Mijn collega fotograaf zegt dat ik neutraal moet blijven. Maar hoe doe je dat als liefhebber? De jongens die ik enthousiast aanmoedigde ken ik helemaal niet, maar ik voel met hem mee in hun strijd tot het einde.
Tijd voor een boterham is er niet, want het programma gaat nu doorlopend voort. Bij de meisje junioren A is een geringe opkomst. Maureen Koster wint met overmacht en is duidelijk een maatje te groot in dit veld. Dan is het tijd voor de beste AV Atletics junior Koen Veldhuis. Die aanvankelijk niet op de deelnemerslijst stond. Gelukkig kregen we hem met wat stimulans aan de startstreep (Hij kon in eerste instantie niet meedoen). Het is onbegrijpelijk dat dit baantalent bijna dit Nederlands Kampioenschap heeft moeten missen wegens slechte communicatie binnen AV Atletics naar de wedstrijdatleten toe. In dit geval bleek duidelijk dat mijn tekst met daarin uitleg over de licentie wenselijk was. Zowel voor als na de wedstrijd spreek ik de trotse ouders van Koen en proef daarin dat het allemaal nog wat rommelig gaat, de begeleiding mogelijk beter kan, maar ook dat Koen zelf een keus moet maken. Het verschil met de landelijke top is enorm en ook regionaal toppertje Thijs Theunissen (MPM) komt er niet aan te pas.
© Jeroen Machielsen – Nijverdal – http://www.jeroenmachielsen.web-log.nl/